Tips from Shanghai trip (TSP-08)

1. Having >20kg luggage, go for taxi (>100 RMB)

2. Having <20kg, style="font-weight: bold;">TAI PING YANG, establishing in XU JIA HUI area (also the name of metro)

4. YU YUAN Garden is very nice for tourist. You will see many chinese's character building and these are store where you can buy something chinese people think you like. And I like them! The price is cheap (after divide by two!!!)

5. Don't believe chinese people when you ask for direction of bus... They want to help you but just I don't know why they were telling me the different way all the time!!!

6. Map at Airport is very useful, take it!

7. Cruising is very nice at night

8. Another interesting place for shopping IT stuff is HUANG PI NAN LU

9. Air pollution here exceeds the limit that one Bangkok girl can handle well, let think about how bad it is!!!

10. You should have a good sleep...

The trouble with love is...by Kelly Clarkson

Love can be a many splendored thing
Can't deny the joy it brings
A dozen roses, diamond rings
Dreams for sale and fairy tales
It'll make you hear a symphony
And you just want the world to see
But like a drug that makes you blind,
It'll fool ya every time

The trouble with love is
It can tear you up inside
Make your heart believe a lie
It's stronger than your pride
The trouble with love is
It doesn't care how fast you fall
And you can't refuse the call
See, you got no say at all

Now I was once a fool, it's true
I played the game by all the rules
But now my world's a deeper blue
I'm sadder, but I'm wiser too
I swore I'd never love again
I swore my heart would never mend
Said love wasn't worth the pain
But then I hear it call my name

(The trouble with) The trouble with love is
It can tear you up inside
Make your heart believe a lie
It's stronger than your pride
The trouble with love is
It doesn't care how fast you fall
And you can't refuse the call
See, you got no say at all

Every time I turn around
I think I've got it all figured out
My heart keeps callin' and I keep on fallin'
Over and over again
This sad story always ends the same
Me standin' in the pourin' rain
It seems no matter what I do
It tears my heart in two

(The trouble with love is) The trouble with love, yeah
(It can tear you up inside) It can tear you up inside
(Make your heart believe a lie) Make your heart believe a lie
It's stronger than your pride

(The trouble with love is)
It's in your heart
It's in your soul (doesn't care how fast you fall)
You won't get no control
(and you can't refuse the call)
See, you got no say at all

(The trouble with love is) Oh, yeah
(It can tear you up inside)
(Make your heart believe a lie)

มาเรียนภาษา ซี กันเถอะ : goodbye world!

Introduction to C Programming...

#include
int main()
{
printf("Goodbye, cruel world!\n");
return(0);
}

1. Compiling and linking your source code

The compiler translates the information in the source code file into instructions the computer can understand. The linker then converts that information into a runnable program.

The GCC compiler recommended and used in this book combines the compiling and linking steps. An object file is created by GCC but it is automatically deleted when the final program file is created.

Object code files end in OBJ or sometimes just O. The first part of the object file name is the same as the source code filename.

Compiling GOODBYE.C: at terminal being in your source code's directory and then...

gcc goodbye.c -o goodbye

Nothing happen! The only time you see a message is if you made an error.

2. Running the final result

In the Unix-like operating systems, you must specify the program's path or location before the program name. Type this command.

./goodbye

Press the Enter key and the program runs, displaying this marvelous text on your screen:

Goodbye, cruel world!

มาเรียนภาษา ซี กันเถอะ The stuff you need to know before you read all the other stuff in this book...

ขอได้รับคำขอบคุณจาก ซีฟอร์ดัมมี่ เซคเคินอิดิชั่น แอนด์ บิททอแรนท์...

The stuff you need to know before you read all the other stuff in this book...

you need two things to program in C on your computer:

- A compiler

- A place to put your programs

For Mac OS X:

GCC compiler is installed and ready to used.

To confirm this, open a terminal window and type the following line at the command prompt

gcc -v

Making programs, you need two tools:

- an editor

- a compiler

For the various UNIX operating systems, you have multiple editor choices.

The simplest text editor is Easy Editor, activated with the ee command.

The author' favorite editor for working with C is vim, a variant on the infamous vi editor in UNIX. Unlike vi, vim uses colors to code text.

Compiling and linking:

This step transforms the meek and mild text file into a robust and useable program on your computer.

The main thrust of programming the individual examples in this book involves the following three steps.

1. Ensure that you're in the work folder

2. Use your text editor to create your source code file

3. Compile and link the source code:

Compiling and linking are both handled by the GCC command. As an example, here's what you need to type to compile and link the GOODBYE.C source code created in Step 1:

gcc goodbye.c -o goodbye

- gcc, the command to compile and link the source code

- goodbye.c, the name of the source code file

- -o, the output switch

- goodbye, the name of the final program

If you leave off the -o switch and its option, GCC creates the program file named a.out. The author doesn't recommend this. Instead, remember the -o option and specify a nmae for the output program. The name can be the same as the source code file, but without the .c extension.

4. Run the program

UNIX runs only programs found on the path, and the author doesn't recommend to put your learn directory on the path.

To get the operating system to notice your program, you have to be specific about where the program lives (in the current folder, for example). you do that by prefixing ./ to the program's name. To run the goodbye program, type the following at the prompt:

./goodbye

and the program runs.

Tip: For each program you create, there are two files on disk: the source code file (a text file) and the program file. That's generally how things go in this book.

Tip: The GCC compiler automatically sets the permission bits on the resulting program file, allowing it to be run. Usually, it's -rwxr-xr-x

If you create your own programs that you want to run, copy them to a bin directory beneath your home directory, and put that directory on the path.

Paris ตอนที่ สาม

เดินฝ่าฝนกันไปกับจูเลียนด้วยร่มหักๆออราเคิลที่ติดสอยห้อยตามมาจากเมืองไทยเพียงอันเดียว แน่นอนว่าไอ้จูเลียนเป็นคนถือ แล้วกรู (เจ้าของร่ม) ก็ต้องเปียกเป็นธรรมดา (ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้การที่ผู้ชายถือร่มตามมารยาทแล้วสุดท้ายผู้หญิงเปียกเนี่ย มันดียังไง) ก็ฝ่าๆๆๆๆกันไป ไอ้จูเลียนก็ไม่ได้ช่วยอธิบายอะไรเลย ข้าพเจ้าก็ต้องเห็นเอง ดูเอง เข้าใจเอาเอง ว่ามันมีไรบ้างแถวนั้น แต่เอาเหอะ อย่างน้อยก็ได้เห็นอ่ะนะ จะเอาไรมากกะเพื่อนผู้ชาย

เดินไปได้สักพัก (สองป้ายเมโทร...ไกลเชีย) ก็เจอกับเพื่อนจูเลียนซักที หญิงท่านนี้มีนามว่า อาลีน (มะใช่ อาหลิงอ้า อาหลิง ลื้อมายืนตงนี้ทามมาย...) เป็นคนสวิส พูดอังกฤษกะฝรั่งเศสโคตรรรรร ชัด เธอเรียนโทอยู่ในปารีสทางด้านการแปล ใช่แล้วเธอเป็นนักแปล โหย ทึ่งเจงๆ...

จากนั้นก็ชวนกันไปนั่งดื่มในบาร์ที่เรียกว่า ฟูร์มีบาร์ (ตามที่ได้เล่าไปในตอนก่อนหน้านี้แล) สองคนนั้นเค้าหนาวกัน ดิฉันกลับร้อนคะ สองคนนั้นเลยสั่งกาแฟ ชอคโกแลตร้อนมาดื่มกันแก้หนาว ข้าพเจ้ารึ ขอโค้กแล้วกัน... (ฮา) ก็เลยมาถึงเรื่องที่จูเลียนมันชอบว่าเราว่าเป็นสาวมีปัญหาด้านฮอโมน ระหว่างที่มันเล่าเรื่องนี้ให้อาลีนฟัง ข้าพเจ้าก็ถอดพูลโลเวอร์ฮ่ะ (มันร้อนเจงๆนะ ขอบอก ไอ้การกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาไกลสองป้ายเมโทรท่ามกลางฝนเนี่ย) ก็คุยๆๆๆ (พวกมันนะที่คุย... คนไม่เคยรู้จัก ไม่ชอบคุยอยู่แล้วเป็นการส่วนตัว) แล้วสาวเจ้าก็บอกว่าจะพาไปดูรอบๆ 

UML: state diagram

"To understand complex classes better, particularly those that act in different manners depending on their state, you should develop one or more UML 2 state machine diagrams, formerly called state chart diagrams in UML 1.x, describing how their instances work. "

"UML state machine diagrams depict the various states that an object may be in and the transitions between those states."

"A state represents a stage in the behavior pattern of an object, and like UML activity diagrams it is possible to have initial states and final states."

"An initial state, also called a creation state, is the one that an object is in when it is first created, whereas a final state is one in which no transitions lead out of. "

"A transition is a progression from one state to another and will be triggered by an event that is either internal or external to the object."

"The notation for the labels on transitions is in the format event [guard][/method list]. It is mandatory to indicate the event which causes the transition. Guard, conditions that must be true for the transition to be triggered, are optionally indicated."

"States are represented by the values of the attributes of an object....

It is possible to indicate the invocation of methods within a state. The notation used within the state (in this invocation of methods case) is the same as that used on transitions, the only difference being that the method list is mandatory and the event is optional....

Had there been no event indicated those methods would be invoked continuously (in a loop) whenever the object is in that state....

Methods to be invoked when the object enters the state are indicated by the keyword entry.

Methods to be invoked as the object exits the state are indicated by the keyword exit.

The capability to indicate method invocations when you enter and exit a state is useful because it enables you to avoid documenting the same method several times on each of the transitions that enter or exit the state, respectively." จะมาอธิบายเพิ่มด้วยรูปกับตัวอย่างอีกทีนะ

" You can have recursive transitions, also called self transitions, that start and end in the same state."

For the sake of convention, we say an object is always in one and only one state, implying transitions are instantaneous. Although we know this is not completely true (every method is going to take some time to run), this makes life a lot easier for us to assume transitions take no time to complete.

Depict Models Simply and Model in Small Increments

Paris ตอนที่ สอง

ตอนนี้กลับมาถึงโรงแรมแล้ว หลังจากตะลุยฝนเกือบทั่วปารีส แต่อย่างน้อยก็ได้ไกด์พิเศษคือเพื่อนของไอ้จูเลียนมาช่วยพาไปโน่นนี่

เอาล่ะ อย่างแรกหลังจากตะลุยผ่าเมโทรของปารีสกันมาจนถึงโรงแรมได้ ก็ปฎิบัติการณ์หาของกินก่อนเลย เริ่มด้วยซูชิแถวๆโรงแรม แต่เจ้ากรรมวันอาทิตย์ร้านปิด แต่จริงๆก็ดีแล้วแหละ เราเลยได้มาเจอร้านอาหารญี่ปุ่นเลยได้เข้าไปกิน แหะๆๆ อร่อยแอนด์อิ่ม อิอิ

หลังจากนั้นเราก็เร่ิมเดินทางไปยัง ตู เดอ ไอเฟิล ท่ามกลางฝน (ห้ามลืม) เลยถ่ายรูปไม่ค่อยได้เลย แต่ก็อุตส่าห์เอามาได้รูปนึง ฮ่าๆ จากนั้นเราก็เดินผ่านสวนใหญ่ๆที่มองดูแล้วเนี่ย หน้าร้อนหรือใบไม้ผลิต้องงามแน่ๆ (เสียดาย) ผ่านสวนไปเราสองคน (ฉันกับไอ้จูเลียน) ก็มองหาป้ายเมโทรกันให้ขวั่ก มันถึงกับต้องโทรหาเพื่อน (กลุ้ม) สุดท้ายได้ความประมาณว่าให้ไปเจอเพื่อนจูเลียนที่ "บาร์มด" (fourmi bar) ก็ฝ่าฝนกันไป 

พอเริ่มเข้าเขตที่ชื่อว่า Pigalle ก็เริ่มรู้สึกเหมือนลอนดอนบนถนนสายหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มนึกถึงบางลำภู ที่มีของปลอม ของถูกๆให้ซื้อหา (เกรดห่วยหน่อย) ขอบอกหน่อยว่าเขตนี้ในอดีตมี "ผู้หญิงทำงาน" อยู่เยอะมาก ปัจจุบันก็ได้ผันตัวเอง(หมายถึงถนน) มาเป็นร้าน sex shop แต่ที่น่าสนใจก็คือ Moulin Rouge เค้าอยู่บนถนนนี้ด้วยล่ะ เราเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว... ไม่ใช่กลัวอะไร แต่ฝนตกหนักขึ้นไปอีก เฮ้อ กรรมจริงๆ

Paris ตอนที่ หนึ่ง

ตอนนี้ซีนั่งอยู่ในเขตที่นั่งชั้นหนึ่งของรถไฟด่วน ทีจีวี ของฝรั่งเศส ก่อนหน้านี้ห้านาทีซีกำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับทฤษฎีกราฟ อ่านได้สักพัก ก็รู้สึกเวียนศรีษะ เพราะรถไฟมันไม่ได้นิ่งๆเสียทีเดียว ทำให้ต้องพักสายตาเสียหน่อย แล้วก็ให้รู้สึกได้ว่า ชีวิตของเรามันไม่ได้ลำบากจริงๆ เคยเข้าใจว่า ชิวิตของเรานี้มันลำบาก แต่พอนึกให้ดีแล้ว นี่ไม่ใช่ความลำบาก ที่ผ่านมา ชีวิตเราไม่ได้ลำบากยากเข็ญเลย

สิ่งที่ทำให้เกิดความรู้สึกเหล่านี้ก็คือการได้พูดคุยกับเพื่อนชาวต่างชาติหลายๆคน โดยเฉพาะคนที่เรามองว่าเค้าดูดี มีความรู้ มีชีวิตที่ดีปานกลางของที่นี่
ทั้งที่เราคิดว่าคนพวกนี้น่าจะสบายและรู้จักหลายสิ่งหลายอย่าง ที่เราคิดว่า "ธรรมดา" สำหรับเรา สิ่งที่เราคิดว่าเป็นของธรรมดาเหล่านั้นกลับกลายเป็นบางอย่างที่แปลก และไฮคลาสสำหรับเขาอย่างไม่น่าเชื ่อ เช่นการขึ้นลิฟท์บริษัทๆหนึ่งโดยต้องกดรหัสสี่ตัวเข้าไปเพื่อให้ลิฟท์ทำงาน

ส่วนเราคุ้นเคยกับการพิมพ์ลายน้ิวมือ แล้วตามด้วยรหัสประจำตัวหกหลัก และรหัสผ่านประตูอีกสี่หลัก เพื่อเข้าบริษัทๆหนึ่ง

คนยุโรปส่วนใหญ่ยังเป็นพวกหลังเขา... เป็นพวกบาวาเรียน (คนป่าในยุโรปแถบเยอรมัน ขึ้นชื่อเรื่องของความป่าเถื่อนในอดีต) อันนี้เราไม่ได้พูดเองนะ แต่ว่าอาจารย์ที่ปรึกษาคนนึง (คนเบลเยียม) พูดเอาไว้ แต่เราเห็นด้วยอย่างเต็มที่

Deep Blue Sky Day

I wake up this morning with some deadly ugly word, "you cannot do anything as always". And I hope today will be MY day for once.

Finally I found it's not true (again), since I need to re-install my macbook pro.

What's the problem?

NS-2 cannot be installed. It shows "error: X11/Xlib.h : no such file or directory"
ok...
"locate X11/Xlib.h"...
a lot of them can be found!!!
ok...
tried to open X11 itself...
"The application X11 quit unexpectedly"
ok...
"Relaunch"
"The application X11 quit unexpectedly"
ok...
"Relaunch"
"The application X11 quit unexpectedly"
"Relaunch"
"The application X11 quit unexpectedly"
"Relaunch"
"The application X11 quit unexpectedly"
"Relaunch"
"The application X11 quit unexpectedly"
"Relaunch"
"The application X11 quit unexpectedly"
WTFFFFFFFFFFFFFFFFFF
...
hu calm down calm down
"Report"
"Library not loaded: /usr/X11/lib/libXfont.1.dylib"
ok...
"locate libXfont.1.dylib"
>/Applications/CrossOver Games.app/Contents/SharedSupport/X11/lib/libXfont.1.dylib
>/Developer/SDKs/MacOSX10.4u.sdk/usr/X11R6/lib/libXfont.1.dylib
>/Developer/SDKs/MacOSX10.5.sdk/usr/X11/lib/libXfont.1.dylib
>/usr/X11/lib/libXfont.1.dylib
... T_T ...

R E - I N S T A L L

end news

ปริญญาเอก...ชีวิตนี้ผมขึ้นอยู่กับใคร

การใช้ชีวิตในช่วงนี้ ช่างยุ่งเหยิงเสียจริงๆ

ไหนจะเรียนเขียน C++ ไหนจะ UML ไหนจะใช้คลัสเตอร์ ไหนจะ Terminal ทำให้ต้องเรียน UNIX
ไหนจะ ns-2 ไหนจะ OpNet
ไหนจะ...บลาๆๆๆๆๆๆๆ

ทำให้ได้รู้ว่าการเรียนเอก ชีวิตไม่ได้เป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว ใครคิดว่าพวกวันแมนโชว์นั้นเหมาะกับการเรียนเอก ก็คงจะคิดผิดเสียแล้วหากคนผู้นั้นไม่ใช่วันแมนโชว์ของแท้ คือเป็นพวกอัจฉริยะ และเรียนรู้ทุกเรื่องที่เกียวกับศาสตร์ที่เกี่ยวข้องก่อนมาเรียนเอก (ซึ่งต้องยอมรับกันว่า ทุกวันนี้การที่จะรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ออลอินวันในคนๆเดียวช่างเป็นเรื่องตลกเพราะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป)

ที่ว่าชีวิตไม่ได้เป็นของเราผู้เดียว เพราะ ชีวิตเราถูกกำหนดชะตาจากอาจารย์ที่ปรึกษาและพวกเอ็กเปิดทั้งหลาย
เราว่าไงท่านอาจจะไม่สนได้ แต่ท่านว่าอย่างไรมันก็ต้องเป็นไปตามนั้นแล

ที่พูดนี่ไม่ได้น้อยใจนะ แต่มันเป็นแบบนั้นแบบสัจธรรม เพราะโลกนี้วิชาการมันไม่ได้มีมุมมองเดียว ในเมื่อไม่มีสิ่งถูกเพียงสิ่งเดียว เราก็ต้องทำตามไม้บรรทัดที่คนอื่นวางไว้ให้ โดยเฉพาะคนนั้นเป็นคนตัดสินอนาตตเรา...

โอ้วแม่เจ้า ชีวิตข้ามิใช่ของข้าอีกต่อไป...

เพราะรัก จึงทุ่มเท จากพ่อ

ตอนเป็นเด็ก พ่อสอนพ่อสั่ง ก็หาว่าพ่อบ่น เรื่องเดิมๆ แต่พ่อก็พูดซ้ำๆกันได้เรื่อยๆ ไม่เข้าใจเลยว่าพ่อไม่เบื่อหรือยังไง พ่อไม่เหนื่อยหรือยังไง

เพิ่งเข้าใจเมื่อไม่กี่ปีหลังนี้นี่เอง ว่าทำไมพ่อต้องพูดแล้วพูดอีก สอนแล้วสอนอีก จนเราเบื่อ จนพ่อก็รู้ว่าเราเบื่อ

จริงๆแล้วพ่อเหนื่อยมากที่ต้องพูดอย่างนั้น แต่เพราะพ่อรัก พ่อเป็นห่วงเรามาก ถึงได้ต้องพูดบ่อยๆ เพราะอยากให้เราจำ อยากให้เราเข้าใจ ไม่อยากให้เราหลงทาง ทำผิด ไม่มีความสุข

เพิ่งเข้าใจว่า เด็กทุกคน ถึงจะมีพื้นเพต่างกันแค่ไหน ฉลาด หรือ กร้านโลกขนาดไหน มันก็ยังเป็นเด็ก ประสบการณ์ที่มีส่วนใหญ่ก็ยังน้อยกว่าคนเป็นพ่อแม่ ความรู้ที่ได้จากการเรียนหนังสือก็เป็นแค่ความรู้วิชาการ คอมมอนเซนต์ หรือ หลักคิด ที่คนๆนึงจะมี จะหามาได้ ส่วนใหญ่ย่อมต้องเกิดจากการสั่งสอนของคนที่เป็นพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย หรือผู้ใหญ่ในบ้านเสียก่อน

สมัยนี้พ่อแม่ส่งเด็กให้ไปโตเองมากขึ้น ให้ไปอยู่โรงเรียนประจำ อยู่กับครูสอนพิเศษ อยู่เมืองนอก ให้ใช้ชีวิตเติบโตเอง หวังว่า เด็กจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ดูแลตัวเองได้ดีขึ้น แต่กับสิ่งทีได้เจอเด็ก หรือคนเหล่านั้นมา ก็ให้รู้สึกดีใจ ที่ได้มีพ่อ แม่ ยาย อาม่า อา ลุง สั่งสอนใกล้ชิด ทำให้เราได้มุมมองหลายๆอย่าง เข้าใจหลายสถานการณ์ได้ดีขึ้น ได้เร็วขึ้น ความรู้ที่ถูกคัดสรรแล้วจากผู้ใหญ่ มักมีแง่คิด และเหตุผล ที่มาที่ไป ช่วยให้เราเข้าใจโลกนี้ได้ละเอียดขึ้น

ถึงแม้จะต้องยอมรับว่า การได้อยู่คนเดียว ดูแลตัวเองอย่างเต็มที่นั้น ทำให้ได้ประสบการณ์ตรงหลากหลาย แต่ประสบการณ์เหล่านั้นเทียบอะไรไม่ได้เลย กับกระบวนการคิด ที่ได้รับถ่ายทอดมาจากผู้ใหญ่ โดยเฉพาะพ่อ ซึ่งได้รับมาจากอาม่าอีกที

อย่างไรก็ดีการได้มาดูแลตัวเอง ได้อยู่คนเดียว ได้อยู่ในสังคมหลากหลาย ก็ทำให้เข้าใจชีวิตได้มากขึ้น และเข้าใจวิธีปรับใช้ความรู้ทีได้มาได้ดีขึ้น

โลกใบนี้ กับชีวิต ชีวิตนึง ไม่ได้มีคำตอบเพียงคำตอบเดียว ให้กับคำถาม คำถามหนึ่ง มันมีปัจจัยหลายอย่างเหลือเกินที่เราต้องตีความ และดัดแปลงคำตอบ แต่ถ้าเราไม่มีกระบวนการคิดที่ดี เราคงจะมองปัญหาไม่ออก และคงตีความหรือดัดแปลงคำตอบไม่ได้

หวังว่า ชีวิตในวันนี้ และวันข้างหน้า เราจะไม่ยึดติด และพยายามใช้กระบวนความคิดให้ลึกซึ้ง รวมถึงเข้าใจ และไม่หลงลืมคำสอนต่างๆที่พ่อพร่ำบอกมาตลอดยี่สิบกว่าปี

รักพ่อคะ

"ตอนนี้น่ะ เรายังเด็กอยู่นะ จะพูดจะว่าใครยังไม่ได้ เพราะยังไม่มีประสบการณ์"

"ตัวเองน่ะดีแล้วหรือ ถึงไปว่าคนอื่นได้"

"เวลาคิด ต้องคิดให้รอบคอบ อย่าใจเร็วด่วนได้"

"อย่าพูดตามคนอื่น อย่าพูดเพราะอ่านหนังสือพิมพ์มา ต้องเอาไปคิดเองก่อนค่อยพูด"

"อย่าเอาเปรียบใคร แต่ก็ต้องไม่ยอมถ้าใครจะมาเอาเปรียบ"

"ตั้งใจเรียน มีความรู้ ต่อไปไม่ต้องพึ่งใคร"

"พึ่งตัวเองให้ได้ ดีที่่สุด"

"พ่อ แม่ น้อง ยังไงก็ต้องรัก แต่ต้องรักแบบมีเหตุผลด้วย ถ้าน้องทำไม่ถูก ก็ห้ามไปตามใจ"

"ใช้เงินต้องรู้จักใช้ ไม่ใช่มีเท่าไรก็ใช้ให้หมด ต้องเก็บบ้างเผื่อยามไม่มี เราก็ไม่ขัดสน"

"พ่อไม่ให้ไป เพราะมันอันตราย"

"พ่อไว้ใจซี แต่ไม่ไว้ใจคนอื่น"

"กินเยอะๆ กินของดีๆ อย่างกเรื่่องกิน แต่ให้งกในสิ่งที่ไม่จำเป็น"

"ต้องมีดีให้อวด ไม่ใช่อวดดี"

"อย่าคิดเอง เออ เอง ต้องดูที่หลักฐาน ดูที่ความเป็นจริง"

"ถ้าสื่อสารกันแล้วสุดท้ายไม่รู้หรือไม่เข้าใจอะไร ให้ถาม"

"ถามอีกคำ... ไม่ตาย"

"คนในครอบครัวต้องรักกัน จริงใจให้กัน คนเราบางครั้งก็ต้องร้าย แต่อย่ามาร้ายกับคนในบ้าน"

ตอบว่าทำไมพ่อถึงพร่ำสอน นั่นก็เพราะพ่อยังเห็นเราทำผิดอยู่ หรือยังเสี่ยงที่จะทำผิดอยู่ ยังไม่ยอมรับคำสั่งสอนของพ่อด้วยใจ

ซี

เดือนยี่ ปีฉลู วันศุกร์ นั้น...สำคัญไฉน

มาเตือนความจำ ว่าเป็นวันเกิดยาย

La Quiche Lorraine

La quiche est une tarte salée avec des lardons ou du fromage. Lisez la recette que nous vous proposons ici et remettez les photos dans l'ordre chronologique.

Temps de préparation: 20 minutes
Cuisson: 25 minutes
Ingrédients pour 4 personnes:

1. 3 oeufs
2. 1/2 litre de lait entier
3. 125 g de lardons
4. 1/2 cuillère à café de sel
5. 2 pincées de poivre (ou noix muscade)
6. 100 g de gruyère râpé
7. pâte brisée avec 200 g de farine

Tout d'abord mettez les lardons dans une poêle et faites-les revenir. Ensuite, mettez la pâte brisée dans un moule à tarte et disposez les lardons sur la pâte. 

Battez les oeufs avec le lait et le sel, puis ajoutez une pincée de poivre ou de noix de muscade. 

Versez les oeufs et la crème sur la pâte. Ajoutez le gruyère. 

Chauffez le four à 200 degrés et mettez la quiche au four pendant 25 minutes.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

IMPéRATIF

(sans sujet; tu, vous)

mettez

faites

disposez

battez

ajoutez

versez

chauffez

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

VOCABULAIRES

salé(e): adj. (goût) salty

les lardons

la recette

proposons

remettez

cuisson: nf. cooking

entier: adj. whole, absolute

cuillère: nf. spoon

pincée: nf. pinch (a very small amount, as much as may be taken between the finger and thumb) 

muscade: small bead similar to almond. It need to be rub of scratch when use. It's a kind of pepper

gruyère râpé

pâte brisée: une sorte de pâte

la poêle

faites revenir

le moule

le four

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Antisèche

laver les légumes

mettre le lait dans la casserole

avec du beurre

sans matière grasse

rédiger (vt. write, draw up) une recette

laver: wash

éplucher: peel

couper: chop

ajouter: add

mélanger: stir

verser: (pour liquid) pour

frire: fry (frire les frites)

faire cuire: 

mettre au four

tartiner: ทาเยอะๆบนของไรสักอย่าง

beurrez le moule ทาเนยบนแม่พิมพ์

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

EXPLIQUER ORALEMENT UNE RECETTE

D'abord tu épluches les légumes. 

Ensuite, tu coupes les légumes en petits morceaux.

Puis, tu verses de l'eau sur les légumes.

Après, ...

Enfin, ...

คุณยาย

ถึงคุณยาย

หนูรักคุณยายคะ รักมาก บรรยายไม่ได้
ถึงตอนนี้คุณยายคงอยู่บนฟ้า อยู่ในที่สวยงาม
แต่หนูก็ยังทำใจไม่ได้ หนูรักคุณยาย อยากกอด อยากซบลงที่อกอุ่นๆของยาย
อยากนอนนิ่งๆให้ยายกอดเอาไว้เหมือนวันวาน

มันไม่มีอีกแล้วหนูรู้
แต่ก็ไม่มีอะไรทำให้หนูลืมความรู้สึกเหล่านั้นได้... ซึ่งหนูก็รู้ดี
แต่หนูยังไม่อยากให้คุณยายไปอยู่ในที่ที่หนูเอึ้อมไม่ถึงแบบนี้

หนูเห็นแก่ตัวใช่ไหมคะ
หนูเพียงแค่อยากบอกคุณยายว่า หนูอยากใช้เวลากับคุณยายให้ได้มากกว่านี้
ดูแลคุณยายให้ได้มากกว่านี้
นอนฟังเสียงหัวใจของยายให้ได้นานกว่านี้
ฟังคุณยายร้องโขน เล่าเรื่องราวสมัยยายยังสาว
และแบ่งเบาความทุกข์ใจ ความสุขใจของคุณยายให้ได้มากกว่านี้
แต่หนูก็รู้ดีว่าวันนี้ คุณยายสวยงามและไม่ต้องมีเรื่องให้ต้องทุกข์ใจอีกแล้ว

ไม่มีวันไหนที่หนูไม่รักยายเลยคะ หนูรู้ว่ายายรักหนู แล้วยายก็รู้ว่าหนูรักยายมาก
หนูอยากทาครีมให้ยายอีก นวดหลังให้ยาย ถึงหนูจะนวดแบบแรงไม่มี
หนูอยากตักข้าวให้ยายอีก อยากนอนคุยเล่นเรื่องชาช่า
หนูรักยายมากจริงๆคะ

คุณยาย...หนูจะไม่ลืมอ้อมกอดของยายตลอดไปคะ

อยากทำหมูคั่วกลิ้ง

http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2008/04/D6534664/D6534664.html

เอาเป็นว่า จะลองไปหาซื้อขมิ้นมาตำเครื่องแกงวันพรุ่ง
เอ้าไปดูกันสิว่าต้องมีไรบ้าง ว้า น้ำลายไหลแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

พริกแห้ง
พริกไทยดำแห้ง

ทั้งสองปั่นละเอียด

ตะไคร้ ครึ่งต้น
ขมิ้น หัวแม่มือ
หอมแดงนิดหน่อย
กระเทียมเช่นกัน

ใส่เกลือแล้วจับตำให้ละเอียด จากนั้นใส่พริกป่นที่ปั่นไว้แล้วตำอีก

กะปิ หนึ่งช้อนโต๊ะ

รวมตำให้ทั่ว เสร็จแล้วเอาลงผัดไฟอ่อน โดยไม่ต้องใส่น้ำมัน พอเครื่องแกงหอมใส่หมูสับผัดให้ทั่ว
ใช้ไฟอ่อนตลอด

หัวกะทิ สามถึงสี่ช้อนโต๊ะ

โรยใบมะกรูดกับพริกแดง ก็เสร็จ

เฮ้อ... อยากกินเร็วๆๆๆๆๆๆๆ

1st day of running

Big surprise!!!
I start running today and I just finish it!!!
I'm not sure how long I took for this first time exactly.
ROUGHLY I start around 11.18 heading Auchan with Marek (M1) and came back at 11.47 with Ragga.
Frankly I feel tired since I didn't get out of Uni's fence!!! That's the first minute.
I asked Marek what will happen if I feed exhaust now. He said he will sent me back to my office so I keep quite about that :S
Not reach one forth of the distance to Auchan, I could not keep my breath anymore so I started to walk a bit.
Also I notice that Marek run a lot faster and longer pace I can do. He slowed himself down for me. I tried again. This time I told him to keep going like he always does because I know the running path already.

I kept running and walking a while. On the way back to Uni I cross with Greg, Roma, Sebastien and Ragga. That's the starting point of my running with Ragga.
She is cool. Starting to run for 2 months now, she can lose her weight up to 3 kilo. She said now it reduce one kilo every week, though at the beginning it increased a bit. She guess that mussel has more weight than fat (ha ha ha). I think she has reason.
She teach me that the longer is the better. So we shouldn't force ourselves to go for hard or fast jogging. I agree with her, specially at this moment.

So I feel tired and my leg are very fatigue now.

See you on my second day. :D

introduce some cool website for desktop wallpaper

1) interfacelift : it's free!!!
2) digital blasphemy : sorry, it's not free :S

thanks Marek for being cool source ;)

probability เหมือนชีวิต

A basic assumption of probability theory is that given enough information, the status of any event can be reduced to a certainty. Randomness is therefore the absence of information, and therefore subjective. The probability distributions we assign to events always represent our own lack of information; someone with different information would assign different probabilities. Another way to say it is that all probabilities are conditional probabilities. In many derivations, these conditions are omitted for brevity, but it is important to remind oneself that the conditions are still there.

source: http://research.microsoft.com/~minka/papers/nuances.html

งานเทศกาลอาหารไทย ครั้งที่ 3 (Essence of Thailand III) 14 sept 08

ขอเชิญชวนทุกท่านเข้าร่วมงานเทศกาลอาหารไทย ครั้งที่ 3 (Essence of Thailand III) วันอาทิตย์ที่ 14 กันยายน 2551 ณ Place Dumon เขต Stockel

The Essence of Thailand III will be held on 14th September 2008 at Place Dumon in restrict Stockel of Brussel, Belgium. This is the third times of Thai food festival held in Brussel. Last time, there was around 10,000 participating people. This year is special because it is the 140th anniversary of the relationship among Thai-Belgium. Hence, the activities in the festival are more interesting than ever (different kinds of thai food, thai dances and arts, thai cooking art show, thai snack and dessert, thai handycraft, performance on carving fruit and vegetable, thai massage and spa, carving soap, etc.
The event will be held from 10.00 to 20.00 :-)

รายละเอียดภาษาไทย ไปที่นี่คะ

Pierre Lapin by Beatrix Potter (1)

Il était une fois quatre petits lapins qui s'appelaient Flopsaut, Trotsaut, Queue-de-Coton et Pierre. Ils habitaient avec leur mère sur un banc de sable à l'abri des racines d'un grand sapin.

Mes enfants, dit un jour Madame Lapin, vous pouvez vous promener dans les champs ou le long du chemin, mais n'allez pas dans le jardin de Monsieur MacGregor.

Votre père a eu un accident là-bas, Madame MacGregor en a fait un pâté.

Allez vous amuser, mais ne faires pas de bêtises. Je vais faire des courses.

Madame Lapin prit son panier et son parapluie et s'en alla, à travers bois, chez le boulanger. Elle acheta une miche de pain bis et cinq petits pains aux raisins.

Flopsaut, Trosaut et Queue-de-Coton, qui éaient de bons petits lapins, descendirent le long du chemin pour cueillir des mûres.

Mais Pierre qui était très désobéissant courut tout droit au jardin de Monsieur MacGregor et se glissa sous le portail.

Tout d'abord, il mangea des laitues puis des haricots verts et enfin des radis.

Alors, ne se sentant pas très bien, i chercha du persil.

Mais, au détour d'une serre où poussaient des concombres, il tomba sur Monsieur MacGregor

Monsieur MacGregor était à quatre pttes, en train de planter des choux, mis il se releva aussitôt et courut après Pierre en brandissant un râteau et en criant: Au voleur!

Pierre était terrifié. Il courut en tous sens dans le jardin, car il ne retrouvait plus le chemin de la sortie. Il perdit une de ses chaussures parmi les choux et l'autre parmi les pommes de terre.

comment vont les affaires?

I found one interesting website for learning french.

http://www.rfi.fr/lfen/pages/001/liste_cva_anglais.asp

This website gives us the listening materials, yes both listening tape and script!

"Comment vont les affaires?"
vont = aller (présent aux ils et elles) = go
les affaires = affairs, matters

Lesson one: Qui sont-ils? = Who are they?

Dialogue 1

Danielle : Bonjour Mademoiselle.
Françoise Vittel : Bonjour... ? Ah, vous êtes Danielle, notre stagiaire !
Danielle : Oui, mademoiselle.
Françoise Vittel : Je suis Françoise Vittel, la secrétaire.
Danielle : C'est Françoise Vittel, la secrétaire.

Dialogue 2

Françoise Vittel : Madame Leblanc, je vous présente Danielle, notre stagiaire.
Catherine Leblanc : Enchantée Danielle et bienvenue !
Danielle : Merci
Françoise Vittel : Madame, merci Madame.
Catherine Leblanc : Excusez-moi, je suis très occupée.
Françoise Vittel : C'est Madame Leblanc, la directrice.

Dialogue 3

(Dans les couloirs, Françoise Vittel et Danielle rencontrent Stéphane Petibon.)
Françoise Vittel : Stéphane Petibon, Danielle.
Stéphane Petibon : Enchanté Danielle.
Danielle : Enchantée Monsieur Petibain.
Stéphane Petibon : Non, Petibon... Ah, c'est difficile !
Danielle : Oui ,très difficile Monsieur Petibon
Françoise Vittel : Stéphane Petibon est notre directeur administratif.

Dialogue 4

(Quelques minutes plus tard)
Françoise Vittel : Danielle, je vous montre votre bureau ?
Danielle : Mon bureau ?
Françoise Vittel : Oui, votre bureau.
Françoise Vittel : Voici votre bureau, votre téléphone et votre micro-ordinateur.
Danielle : Mon bureau, mon téléphone et mon ordinateur !
Françoise Vittel : C'est normal, vous travaillez chez Paragem.
Danielle : Merci Mademoiselle.
Françoise Vittel : Non Danielle, merci Françoise et à demain.

Je ne sais pas quoi faire...

A: 

Allô, Louise? 

Je te téléphone pour te demander un conseil. 

Le fils de mes voisins a battu ma fille. 

Je ne sais pas quoi faire, je suis un peu embarrassée.

Qu'est-ce que tu ferais, à ma place?

B: 

Tu pourrais aller voir les parents, non?

A:

Tu ne penses pas que je devrais leur écrire un mot?

B: 

Tu ferais mieux de leur parler directement. 

Ce sera moins difficile, à mon avis.

---------------------------------------------------------

battre = battu (passé composé 83) = beat

faire = ferais (conditionnel 76) = do

pourrais = pouvoir (conditionel) = could

devrais = devoir (conditionel) = have to - should - ought to

sera = être (futur simple) = to be

une lettre en français

Salut, mon amour! (! - point exclamation)

J'imagine que tu n'as pas oublié que c'est mon aniversaire à la fin du mois.
Comme je suis très sympa, j'ai décidée de t'aider dans tes recherches pour me trouver un super cadeau!

Ce matin, en surfant sur l'internet, j'ai vu une publicité pour le dernier modèle de téléphone portable Nokia, je l'adore!

Il est petit et léger, donc pratique, et en plus, il est magnifique!
Je te laisse l'adresse du site pour que tu regardes.

Passe une bonne journée.
A ce soir. Bisous.
-----------------------------------------------

Salut mon amour!

Je n'ai oublié pas que c'est ton anniversaire à la fin du mois.
Tu es très sympa de m'aider à rechercher un super cadeau pour toi!

Mais, je ne suis pas de ton avis!
Tu as vu le prix du dernier modèle de téléphone?!
Il coûte 500€ !

En plus, ton téléphone actuel est très bien. Je sais que tu le protéges très bien. (mais tu n'est pas soigneux.)
Si tu verx vraiment ce modèle, tu peux voir une réduction de 20% dans 6 mois.
Je crois que tu comprends.

Passe une bonne journée.
Bisous.

------------------------------------------

surfant = surf internet

laisser = leave, drop off

soigneux = take care, careful

Brussels | กรุงบรัสเซล (again in Aug)

Brussels is more than a 1000 years old.

Today the name Brussels stands for an agglomeration of 19 communes forming one of the three Regions of the federal Belgian state; the capital of the Kingdom of Belgium; the headquarters of the French and Flemish Communities.

Brussels also has an important international vocation : as the European capital the city is home to the European Commission and to the Council of ministers of the European Union (EU).

Brussels is the bilingual capital of Belgium. This means that both French and Dutch are the official languages of the city. Street names and traffic signs are always in these two languages. Furthermore, it is a cosmopolitan city where many different cultures live together and where different languages can be heard on each street. This liveliness and international flair is, of course, intimately related to its role as a crossroads for all of Europe.

The same variety and contrast can also be found in the different architectural styles that can be found in Brussels, the former capital of the medieval Duchy of Brabant. Gothic cathedrals and churches are next to - and sometimes in stark contrast with - gracious classical facades like the buildings around the Royal Square (Place Royale - Koningsplein), or beautiful art nouveau and art deco houses.

The heart of Brussels and the place to start getting to know the city is the Grand'Place (Grote Markt). This historic market square with its splendid guild houses and the impressive Gothic beauty of the Town Hall, is widely considered to be one of the most beautiful town squares in Europe.

Asakusa Kannon (The Sensoji Temple Tokyo, Japan)

Asakusa Kannon, of which the official name is Sensoji, is dedicated to the bodhisattva Kannon, a popular Buddhist god. According to legend, the statue of the Kannon was found in the Sumida River in 628 by two fishermen, the brothers Hinokuma Hamanari and Hinokuma Takenari.

Hajino Nakatomo, the headman of their village, recognized the sanctity of the statue and enshrined the statue by remaking his own house into a small temple in Asakusa so that the villagers could worship the god. The blessings of the Kannon gradually received a higher reputation throughout Japanand people from near and far flocked to pray to the god. After numerous fires, the temple has been rebuilt and enlarged many times.

During the Kamakura period (1192 - 1333), it became the center of worship for the Kannon's so many ardent devotees. Since then Asakusa Kannon had been worshiped by may devout believers including feudal military leaders such as shouguns and samurais.

These believers protected the temple and donated various privileges. In particular the 17th century Shougun Tokugawa Iemitsu of the Edo shogunate donated a splendid main hall and other buildings. In the Edo period (1603 - 1868) and throughout the modern ages of Japan, Asakusa has been a site where the general public has come together.

The main hall, which had weathered three centuries and was specified as a national treasure, was unfortunately lost in an air raid in 1945, as were the five-storied pagoda and Hozomon gate. After World War II, numerous worshipers expressed their fervent wish to have the main hall rebuilt in its former grandeur and contributed money for the reconstruction. The present Main Hall, completed in 1958, is the fruit of their wishes and prayers. Though it is made of ferroconcrete, it has copied its Edo perod predecessor to the details. But only the Nitemmon Gate in the temple precinct remains from the Edo period.

Asakusa Kannon is one of the most famous centers for the Kannon worship in Japan as before. Millions of visitors come every month to pray for the Kannon's blessing for both themselves and their families and give thanks for the patronage of the god.

The Kannon's statue is worshiped in many families in Japan just as the Virgin Mother Mary in the Western countries. The face of the Kannon is often depicted as that of a gentle and noble lady. According to Buddhist teaching, the Kannon is the god of compassion and has great power to release human being from all kinds of sufferings. The Kannon also has great deal of power to purify people and help them obtain true happiness. A sutra says : "As soon as people's cries of agony reach the Kannon, the bodhisattva takes pity on them and saves them from the tortures of the Hell. If people offer sincere prayers to the Kannon, even fire cannot burn them, and water cannot drown them." In the Main Hall various Buddhist servieces are observed every day, offering prayers to the Kannon for the protection of people, the nation and the world.

ญี่ปุ่น สองพันแปด

ญี่ปุ่นสองพันแปด เลคโทย่า เป็นสถานที่จัดงาน G8 summit
ญี่ปุ่นสองพันแปด มิโซะราเมง สอง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ข้าวหน้าหมูทอดแกงกะหรี่ สอง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ราเมง หนึ่ง ราเมงไก่ทอด หนึ่ง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ซูชิ สอง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ข้าวหน้าเทมปุระหนึ่ง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ไกเท็น ซูชิ สาม
ญี่ปุ่นสองพันแปด อาหารฝรั่งเศส (แบบเจ) สามวัน กะอาหารอิตาลี หนึ่งมื้อ (จะบ้าเรอะ++)
ญี่ปุ่นสองพันแปด อยากกินคัตสึด้ง ทงคัตสึ เทอริยากิ เทปปันยากิ (อ้ากกกกก)
ญี่ปุ่นสองพันแปด โอตารุ หนุกดี
ญี่ปุ่นสองพันแปด ซัปโปโร ก็หนุกดี

ญี่ปุ่นสองพันแปด ก็ยังคงเป็นญี่ปุ่นอยู่นั่นเอง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ไม่เหมือนในมังก้าซะทั้งหมด
ญี่ปุ่นสองพันแปด ยังไม่เจอคนเมาในรถไฟใต้ดิน แล้วไปลวนลามสาวๆแบบใน เดนฉะโอโตโกะ
ญี่ปุ่นสองพันแปด โดนผลักเข้ารถไฟมาแล้ว
ญี่ปุ่นสองพันแปด หลงขึ้นรถไฟผิดขบวนมาแล้ว
ญี่ปุ่นสองพันแปด ยังไม่เห็นคนแต่งตัวตามมังก้าเลย
ญี่ปุ่นสองพันแปด ยังไม่เจอร้านขายของ (เสื้อผ้า) ของนารุโตะ หรือนานะ เลย
ญี่ปุ่นสองพันแปด ยังไม่เห็นอีกหลายๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าง ในโตเกียว (แค่สิ่งที่อยากไปเห็น และตั้งใจจะไปเห็น)
ญี่ปุ่นสองพันแปด ยังไม่ได้กินอีกหลายอย่างที่อยากกินที่นั่น
ญี่ปุ่นสองพันแปด ให้เราเจอกับอาซากุซะ แต่ทำไมไม่ให้เจอ Nitemmon gate
ญี่ปุ่นสองพันแปด โตเกียวช้อปปิ้งทริปชัดๆ
ญี่ปุ่นสองพันแปด ที่คิดว่าจะไม่ช้อปปิ้งเลย
ญี่ปุ่นสองพันแปด เหนื่อย
ญี่ปุ่นสองพันแปด ทำให้รู้ว่าการเดินทางคนเดียว มันเหนื่อย แต่มีความสุขยังไง
ญี่ปุ่นสองพันแปด ...

กูจะกลับไปญี่ปุ่นอีก

บุคคลบนธนบัตรญี่ปุ่น

Fukuzawa Yukichi 10,000 Yen
Ichiyo Higuchi 5,000 Yen
Hideyo Noguchi 1,000 Yen

comptable pour le voyage du japon

แลกเงิน 200 euro >> 32,772 Yen (163.86yen/1euro)

KDDI Super world card 1,000 Yen
Limousine bus from Narita Airport to Haneda Airport 3,000 Yen (Card)
ข้าวหน้าหมูทอดแกงกระหรี่ พร้อมสลัด ที่ร้าน coffee shop 1,450 Yen
JR Hokkaido from New Chitose to Sapporo = 1040 Yen (Card)
JR Hokkaido, welcome card Sapporo-Otaru = 1500 Yen (Card)
JR subway from Sapporo to Susukino Station = 200 Yen
Miso Ramen 800 Yen
ซื้อน้ำ Asahi Mitsuya Cider + Coke Zero + pudding 3 pack + Miso soup at Robinson = 819 Yen
Tooth paste + Spray = 808 Yen

Sake (The best) 1,500 x 2 = 3,000 Yen
Sake cup 168 x 2 = 336 Yen
sushi 2,100 Yen
ring 1,470 Yen
Miao for Bomi 1,260 Yen
necklace x3 = 945 Yen
ipod shield 3,980
เข็มกลัด สองอัน 1050 Yen
แหวน หนึ่งวง 157 Yen
Ootoya 732 Yen
JR subway 400 Yen

Tempura ramen with egg 990 Yen
Sushi หมุน 1,059 Yen
postcard 525 Yen
fanta 120 Yen

starbucks 440 Yen
JR subway 200 Yen
Ootoya 609 Yen
exchange money 200 Euro >>> 32,242 Yen (161.21 Yen / 1 Euro)
JR Hokkaido round trip SAPPORO-HIGASHI MURORAN 4600 Yen + reserve seat 310 Yen
JR Hokkaido from MINAMI-CHITOSE to NEW CHITOSE AIRPORT 300 Yen
Japanese bowl and chopstick = 315 Yen
Water 100 Yen

ช่วยค่าเรือที่เลคโทย่า 50 Yen
ช่วยค่ารถที่จะไปเลคโทย่า ... Yen
Bus to lake Toya 320 Yen
Postcard 525 Yen

Haneda Airport to New Chitose Airport, in Japan

"Please proceed to gates 10 minutes before departure time. Thank you for your cooperation."

จะเข้าไปที่ Boarding Gate เร็วไปไม่ดีนะ ให้ไปก่อนเวลาแค่สิบนาทีพอ... เอ้อ แปลกเจงๆ

High performance, potential don't always match

We habitually identify the wrong people as high-potential -- those we like or those who've done well on one or two jobs. But in a new role under a new boss in a different organization, they may fail. That's because we look at performance and promotability, but leave out learning agility...

source

Living without hurting anyone is probably impossible

..., said Nana.

Deshi Kong

ช่วงนี้ของปีที่แล้ว ได้รู้จักคนจีนคนนึงที่ชื่อว่า เดชิ คง 

เขามาเรียนด้านพลังงานใหม่ ในคณะวิศวะอิเล็กทริค (New Energy, Electricity Engineering)

ได้เจอกันเพราะเขามาหาเพื่อนคนไทย ที่อยู่หอเดียวกัน 

มาบ่อยเพราะชอบเล่นกีต้าร์ด้วยกัน และทำกับข้าว กับดื่มเบียร์

เวลามา ก็จะนั่งเล่นกีต้าร์ก้นในห้องครัว (ซึ่งเป็นห้องนั่งเล่นของพวกเราที่อยู่ใกล้ห้องครัวด้วย) 

ปีที่แล้ว ยังเล่นเพลง Pachelbel - Canon in D ได้แค่ท่อนสองท่อนอยู่ และเป็นการเล่นแบบช้าๆ

ปีที่แล้ว เค้าชวนเราเล่นโกะ แต่ก็ยังไม่ได้เล่นด้วยกันซักที (เค้าอยู่ดั้งสาม -_=")

ปีที่แล้ว ไม่ได้ทำความรู้จักมากเท่าไร เพราะเห็นง่วนกันกับเพื่อนเค้ากับกีต้าร์และเบียร์ แถมยังเศร้าๆจากการที่แฟนไปแต่งงานกับคนอื่นอีกด้วย

ปีนี้ ได้เจอกันอีก 

ประทับใจในความคิดหลายอย่าง โดยเฉพาะการให้เกียรติคน

เล่นโกะด้วยกัน ทั้งๆที่เราเล่นห่วยมาก เพราะรู้แค่กฎ แต่ไม่เคยเล่นจนจบกระดานซักที

เค้าไม่บ่น ไม่พูดมากซักคำ บอกให้เล่นไป เด๋วเล่นจบแล้วเราค่อยมาคุยกันว่าเกิดไรขึ้นบ้าง

เล่นไปซักพัก เราก็เห็นแล้วว่ายังไงก็แพ้ มีห้องอยู่ไม่กี่ห้อง ตรงกลาง ส่วนมุมและข้างก็ไม่สามารถเชื่อมต่อ หรือกดดันเค้าได้เลย เราก็บอกเค้าว่า นี่เราแพ้แล้ว 

แล้วเค้าก็เริ่มอธิบายตั้งแต่ต้นว่าอันไหนดี อันไหนไม่ดี

ต่างจากที่เคยเล่นกับรุ่นพี่คนนึง ที่เล่นไปขำเราไป แล้วก็แกล้งเราไป...

เค้าแนะนำว่าถ้าอยากเล่นให้ดี ควรมีอาจารย์สอนก่อนตอนต้น เพราะมันมีอะไรเยอะมากที่ต้องจำ รวมถืงวิธีคิด แล้วก็แนะนำไปถึงหนังสือที่ควรอ่าน

เพื่อนที่ไปเล่นกีต้าร์กับเค้าไม่เคยเล่นกีต้าร์ไฟฟ้า เค้าก็ค่อยๆสอน

เป็นคนใจเย็นมากๆ และไม่ได้ความรู้สึกของการดูถูก หรือเห็นเป็นเรื่องขำขันเมื่อเห็นคนอื่นทำผิดพลาดเลย

เดชิเป็นคนเฉยๆ เรียบๆ แต่ก็ไม่ใช่เฉื่อยชา ไม่ค่อยสนใจเรียนเท่าไร แต่ไม่ใช่ว่าขี้เกียจหรือไม่ฉลาด ในทางตรงกันข้ามเดชิเป็นคนฉลาด และรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร อยากได้อะไร มีจุดมุ่งหมายและความพยายาม

หนึ่งปีที่ไม่ได้เจอกัน Pachelbel - Canon in D ของเดชิก้าวหน้ามาก ไม่ใช่แค่เพลงเดียว แต่รวมถึงเพลงอื่นๆอีก ไม่ต้องดูโน้ตชีท พอเพลงขึ้น (เพื่อให้มีเสียงกลองด้วย) ก็เริ่มเล่นได้เลย ถึงจะผิดบ้าง แต่ก็ทำให้เราทึ่งอยู่ดี

หนึ่งปีทีไม่ได้เจอกัน เดชิกลับเมืองจีนสองครั้ง ฝึกงานในโรงงานพลังงานสามเดือน เค้าบอกว่าได้เรียนรู้อะไรมากกว่าการเรียนในมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ แล้วหลังจากที่คุยกันเรื่องพลังงานในจีน เค้ารู้จริงๆว่าต่อไปเค้าอยากทำอะไร (ช่างต่างจากเราเหลือเกิน ตั้งใจเรียนมา (เกือบ) ตลอด แต่ไม่เคยรู้เลยว่า จริงๆอยากทำอะไรกันแน่)

เดชิ ทำให้เราเข้าใจว่า การได้รับเกียรติจริงๆจากความรู้สึก มันเป็นยังไง (ไม่ใช่แค่การยิ้ม หรือทักทายอย่างดี (แต่ตามมารยาท) เวลาเราไปงานหรูๆ) มันรู้สึกดีแค่ไหน และเดชิ ยังทำให้เราคิดว่า นี่เราจริงจังกับสิ่งที่เราไม่ได้ต้องการจริงๆ มากไปหรือเปล่า...

ยา อาจารย์ที่ปรึกษา อาหาร

อาจารย์ที่ปรึกษาข้าพเจ้าเป็นคนอ้วนอย่างแรง เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วระหว่างทางขากลับจาก Le Harve, France หรือขาไปจาก ลักซ์ อันนี้ไม่แน่ใจ ตอนนั้นก็ช็อคไปทีแล้วว่า อาจารย์ที่ปรึกษาข้าพเจ้ากินยาเยอะจริงๆ ทั้งยาลดความดัน Bisoprolol, ยาลดคอเรสเตอรอล Zyloric, และยาแก้โรคเก๊า Lipanthil

เมื่อวานชวนแกมาดูผลลัพธ์จากนั่งเขียนโปรแกรมมาตั้งนาน จนแกเองก็คงรอแล้วรออีกเหมือนกัน คุยงานเสร็จ แกก็ว่าเย็นนี้แกจะทำ French Fried แบบเบลเยี่ยม...

สูตรมีดังนี้

หนึ่ง. มันฝรั่ง (แน่นอน)

สอง. fat cow (...)

สาม. fat horse (...)

สรุปคือแทนที่จะใช้้น้ำมันธรรมดา (น้ำมันพืช) ตามแบบฉบับของคนสมัยนี้ที่เอะอะต้องน้ำมันถั่วเหลือง หรือดอกทานตะวัน หรือน้ำมันโอลีฟ เพื่อรักษาสุขภาพ...

จารย์บอก ก็นี่ไง กินยาพวกนั้นแล้ว ก็กินไอ้ fat cow + fat horse ได้... กูละกลุ้ม

Nodame Cantabile and Me (++)

After watching Nodeme Cantabile, my feeling toward piano comes strong again (after so much wanting to learn again four years ago but could not start because of my path for phd!!!).

So! Here are some nice websites for refreshing how to read note sheet and also practicing my finger with children keyboard and also my laptop's keyboard!!!

Download 'piano for dummy' from emule
For music sheet goes here: http://www.gmajormusictheory.org/Freebies/freebies.html
Download 'piano emulator' from emule or torrent (this makes it possible to play with computer keyboard, not very good but fun ei ei)

Do enjoy piano with me ++

อยากเปิดร้านขายเครื่องประดับ

ฝันนี้มีมานานละ เพียงแต่ว่ามีๆหายๆ คือแต่ก่อนก็เรียนมาด้านนี้ แต่ไอ้ครั้นจะกระแดะเปิดร้านจิวเวลลี่หรูๆก็... ไม่มีปัญญาขนาดนั้นว่ะ ถึงมีปัญญาแต่รู้สึกถึงความขัดแย้งกับลักษณะบุคลิกภาพของตนเองอย่างรุนแรง

แต่ช่วงนี้อยากเปิดมากๆเลยอ่ะ ยิ่งเห็นราคาของที่นี่ยิ่งอยากเปิด
ยิ่งช่วงนี้ก็ชอบแต่งตัวขึ้นบ้างด้วย และจริงๆแล้วก็อยากกลับไปถักพวกโครเช ไหมพรมอะไรเทือกๆนั้นอีกด้วย ถ้าเกิดว่าได้นั่งออกแบบที่ร้านตัวเอง ทำเองไปด้วย คงมีฟามสุขน่าดู โฮะๆๆๆๆ (ฝันอยู๋)

อะนะ ความเป็นจริงก็คือต้องอยู่กับคอมพิวเตอร์ไปก่อน ดังนั้นในความเป็นจริง จึงได้แต่ไปแอบบดูคนอื่นเค้าทำร้านของเค้า

ตอนนี้ก็แอบดูเค้าทำไปพลางๆก่อน จับพลัดจับพลู่ได้ทำจริงๆก็ดีจิเนอะ อิอิ

เอ้าตอนนี้โฆษณาให้ชาวบ้านไปก่อนเอ้า...
http://www.edituspro.lu/luxweb/AP/en/24-Fashion_and_beauty/1170000-Jewellery_Trade/
http://beeforgems.com/

ตัดสินกันให้เสร็จอีกละ

เราชอบ หรือไม่ชอบอะไร

เรารู้สึกยังไง 

เราไม่สบายหรือเปล่า

เราไหวไหม

คำถามพวกนี้ อย่าตัดสินแทนกันได้ไหม

เบื่อเต็มที จะทนไม่ไหวอยู๋แล้ว

ไอ้ที่ต้องมานั่งอยู่ที่นี่ ก็เพราะเราเองไม่ได้ตอบคำถามพวกนี้ด้วยตัวเอง

ทั้งๆที่มันเป็นคำถามที่ต้องตอบด้วยตัวเอง

แต่หลายคนก็พยายามจะตอบแทนเรา คนที่รักเราจริงๆหวังดีอยากให้ได้ในสิ่งที่ดีที่สุดเราเข้าใจ

แต่ไอ้พวกมาตอบแทนว่า ซีหายแล้ว ซีไม่เป็นไรแล้วเนี่ย หรือซีเป็นหนัก พอสักทีได้ไหม ทำไมต้องคิดแทนกูด้วยฟร่ะ พวกคุณรู้ร่างกายกรูได้ไงฟร่ะ เบื่อ...

จักรยานล้มจ้า

เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา (วันแรงงาน) เกิดอาการบ้างาน อยากได้จอใหญ่ๆ จะได้เขียนโปรแกรม ชาวบ้านชาวช่องเค้าหยุดยาว พฤหัส ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์กัน หนูซีก็ทะลึ่งขี่จักรยานไปทำงานที่มหาลัย

ตอนจะกลับฝนก็ตก เลยปล่อยให้ตกๆกันให้เสร็จ จะได้ไม่เปียก

พอฝนหยุดตก ก็ขี่จักรยานออกมาด้วยความร่าเริง

จาก J.F. Kennedy, Kirchberg กำลังจะลงไปที่ Weimershof ก็เกิดเรื่องจนได้

ที่นี่เค้าจะมีทางให้จักรยาน คนนั่งรถเข็นขึ้นเกือบทุกๆที่ที่มีม้าลาย เรียกได้ว่าทุกที่เลยดีกว่า ยกเว้นบางที่ ที่เค้าคิดแล้วว่ามันอันตราย เช่นมีหลายเลนพาดไปมา

เราก็นี่เล้ย ลงมาจากทางลาดโค้ง ใจก็หวิวๆนิดหน่อย (มันชัน และเปียก) ก็จับแฮนด์ดีๆ ลงมาได้ดีปลอดภัย ก็จะข้ามถนน แล้วขึ้นไปขี่บนทางเดิน

อีตอนขึ้นนี่ิดิ มันลื่น แล้วมันก็มีขอบระหว่างทางเดินกับถนนด้วย คือมันไม่เรียบเนียนอ่ะ มีขอบสูงเหมือนกัน ก็ลื่นหน้าคะมำน่ะสิ

ไอ้ตอนล้มนี่ไม่รู้ตัวเลยนะ รู้ตัวอีกที นอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้น แล้วก็เจ็บมือกะเข่าสุดๆ ร้องจ๊ากเลยขอบอก เจ็บมากๆๆ เจ็บแบบ เฮ้ย ไรจะเจ็บขนาดนี้วะ

ด้วยความแมน ก็ต้องรีบลุกขึ้นไว้ก่อน โอ้โฮย โคตรเจ็บ ร้องลั่นละแวกนั้นเลย แต่ไม่มีใครออกมาดู เพราะดันไปอยู่หน้าบ้านคนรวย หลังโคตรใหญ่ มันคงไม่ได้ยินเสียงคงผ่าโรงรถด้านหน้าไปไม่ถึง...เฮ้อ พอยืนหายใจหายคอสักพัก มันไม่หายเจ็บสักทีว้อย แผลไรวะ ลองเปิดกางเกงยีนส์ขึ้นมาดู ก็มีถลอกๆหน่อยเดียว แต่ทำไมปวดแบบนี้ฟร่ะ

เลยว่าพักแป๊ปนึงค่อยขี่ต่อกลับบ้าน (ยังมีกะใจจะขี่ต่ออีกแน่ะ) ว่าแล้วก็หันไปคว้าจักรยานขึ้นมา

เอ้า...โซ่หลุด ทำไงล่ะเนี่ย พยายามไส่อยู๋สักพัก แต่มันเจ็บมาก (เข่า) ไม่ไหว ต้องยืนตรงๆ นั่งไม่ได้ เราก็เฮ้ย นี่มันเจ็บนานเกินไปแล้ว เข่าเป็นไรป่าววะ คือมันเจ็บน้ำตาเล็ดเลยนะ

แต่ก็พยายามจะใส่โซ่ต่อ พอใส่ได้ ลองถีบ เอ้า ทำไมมันแปลกๆ ปรากฎว่าใส่ผิดวง

คือจักรยานข้าพเจ้ายี่สิบกว่าเกียร์ ตอนขี่ใส่วงสองอยู๋ แต่ดันเอาโซ่ไปใส่ที่วงสาม (แล้วมันจะขี่ได้ไหม)

เอาไม่เป็นไร ทนทรมานอีกหน่อย พยายามจะเปลี่ยนกลับไปวงสอง...แต่...แต่...แต่มันไม่ไหวแล้วโว้ย เข่ามันเจ็บมาก หน้าแข้งอีกข้างด้วย มือก็แสบ (เป็นแผลลึกเหมือนกัน หนังเปิดเป็นแผ่นเลย)

โทรหาเพื่อน ให้มันมารับไปโรงบาลหน่อยดีกว่า ยืนรอเพื่อนอยู่ประมาณยี่สิบห้านาที

ตลอดเวลานั้นไม่ปรากฎความเบาบางของการเจ็บปวดแม้แต่น้อย น้ำตาไหลพราก แล้วก็บอกว่าไม่ร้องๆๆๆ แล้วมันก็ไหลไหม

พอเพื่อนมากับโบ้ปี่ โบ้ปี่ก็ให้โทรถามว่าวันนี้โรงบาลไหนเปิดสำหรับอุบัติเหตุมั่ง

คือที่นี่วันหยุดราชการในเมืองแต่ละเมืองเค้าจะมีคลีนิค หรือโรงพยาบาลผลัดกันอยู่โยง ไม่ใช่ว่าวิ่งไปโรงบาลไหนก็ได้หรอกนะ (แล้วถ้าตูอยู่คนเดียวจะทำไรถูกไม๊ล่ะเนี่ย)

ก็หอบหิ้วกันไปโรงพยาบาล รวบรัดตัดความว่า หมอให้เอ็กซเรย์ แทบจะทุกจุดที่กระแทก

ยืนบนเครื่องมือเอ็กซเรย์ เครื่องมันก็เหมือนมือกล หมุนไปหมุนมารอบตัวเรา แล้วก็ถ่ายโน่นนี่ เสร็จมีการจับเราหงายเป็นนอน(อัติโนมัติ คือมีเสียงเจ้าหน้าที่บอกให้พิงหลังกับกำแพง แล้วมันก็หมุนลงไป) แล้วก็ฉายรังสีอีก... นึกว่าอยู่ในยานอวกาศของเอเลี่ยน ฮ่าๆๆๆ

สรุปว่าเข่าบวมมาก แต่ไม่หัก ไม่กระเทาะแต่อย่างใด พยาบาลทำแผลให้หยั่งกับเราเป็นมัมมี่ แถมโดนฉีดยากันบาดทะยักด้วย ทีนี้ก็ไม่ต้องฉีดไปอีกสิบปี

ที่ต้องทำใจเวลาหาหมอที่นี่คือ มันสั่งให้ถอดเสื้อผ้าทุกที ก็คือเหลือกกน. เสื้อใน หรือเสื้อทับแค่นั้น

ค่ารักษาพยาบาลไม่ต้องเสีย เพราะมีประกันสังคม ไม่ได้จ่ายแม้แต่บาทเดียว

หมอออกใบสั่งยาให้ไปซื้อยาลดปวด สองแบบ ถ้าแบบแรกเอาไม่อยู๋ให้กินแบบสองครั้งล่ะ สามสิบหยด เอ้อ เพิ่งเคยเห็นยาแบบนี้

ไปซื้อยา เอาบัตรประกันสังคมให้เค้าดู เค้าก็จะคิดราคาที่เคลมแล้วให้เราทันที จากที่ต้องจ่ายสิบกว่ายูโร ก็เหลือประมาณเกือบสองยูโรเท่านั้น

เฮ้อ สวัสดิการดีน่าใจหายเมื่อเทียบกับสามสิบบาทรักษาทุกโรค หรือประกันสังคมบ้านเรา (แต่เค้าก็จ่ายภาษีแพงกว่า และมีรายได้เยอะกว่าเราสี่ห้าเท่าล่ะนะ)

เรื่องนี้เกิดเมื่อสี่ห้าวันที่แล้ว ตอนนี้ก็ค่อยยังชั่วล่ะนะ แผลที่มือหายไวราวปาฎิหารย์ เพราะหมอว่า ต้องให้แผลแห้งเข้าไว้ เราก็เลยไม่ได้อาบน้ำเลยตั้งแต่วันนั้น ฮ่าๆๆๆๆ ส่วนที่เข่า... เด๋วเอารูปมาให้ดูละกัน วันแรกมันบวมเป่ง วันที่สองเริ่มเห็นเลือดค้าง ตอนนี้ก็ม่วงล่ะนะ แต่ก็โอเค เดินได้ ไม่เป็นอะไรจ้า

ปล. ยังไม่ได้บอกพ่อแม่เลย กลัวท่านเป็นห่วง

ไว้ให้หายดีก่อนค่อยบอกดีกว่า

Basic Utensil in Kitchenware

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนี้ข้าพเจ้ามีมีดอยู่อันเดียว ใช้ทำสารพัดอย่างตั้งแต่หั่นเนื้อ แล่ปลา หั่นผัก ปลอกเปลือกแครอทในบางคราว (ที่ขี้เกียจหยิบที่ปอกเปลือกมาทำ) หั่นสิ่งละอันพันละน้อยในครัว ก็ได้ไอ้มีดอันโตนี่ทำทั้งหมด 

แต่ก็สังเกตุชาวบ้านชาวช่อง คนยุโรป ทำไมแม่มมีมีดหลายแบบนักวะ หรือเราก็ควรเข้าใจการใช้มีดก่อน ที่จะมาสเตอร์การทำอาหารจริงๆ ว่าแล้วก็ลงมือ (จริงๆคิดไว้นานละ เพิ่งจะนึกออกเอาวันนี้!... เอ้าไม่เป็นไร ไม่มีคำว่าสายใช่ไหม...น่านปลอบใจตัวเองอีก) เริ่มจาก วิกีพิเดีย ไล่ไปเวปไซต์ยี่ห้อดังๆ ก็เลยเอารูปมารวบรวมไว้ คือว่า แต่ละแบรนด์ แต่ล่ะซีรีส์มันหน้าตาต่างกัน นิดๆหน่อยๆ เลยต้องเอามาให้ดูไปพร้อมๆกันว่ามันไอ้ประมาณนี้นะว้อย ฮุฮุ 

สุดท้ายของการทำรีเสิร์ทครั้งนี้ได้ข้อสรุปว่า ข้าพเจ้าต้องการ Peeling Knife (หรือที่บางครั้งถูกเรียกว่า Tourne Knife) หรือ Paring Knife นั่นเอง สืบเนื่องจากว่า ไอ้การหั่นผักเล็กๆด้วยมีดอันโตมันก็ไม่ใช่เรืองลำบากไรนัก นอกเสียจากว่าเสียเวลา กว่าจะเงื้อง้างนันเอง 

อ้อลืมบอกไปว่ามีดอันโตที่ใช้อยู่นั้น เป็น Chef's Knife แบบของเยอรมันซะด้วย กล่าวคือมีหน้าท้อง (เหมือนเจ้าของฮ่าๆๆ) ซึ่งของฝรั่งเศสจะเป็นแบบสามเหลี่ยมไม่ค่อยมีหน้าท้องเท่าไรจ้า (เอ้าแต่รูปในวันนี้ไม่ค่อยมีของฝรั่งเศสแท้ๆเลยเน้อ ต้องขออภัย)

peeling and paring knife 

==================================

Boning Knife 

==================================

Bread Knife 

==================================

Breakfast Knife

===================================

Chef's Knife

=================================

หลอกตัวเองอยู่ทุกวัน

ทำไมชีวิตมันถึงได้เศร้า หดหู่อะไรได้มากมายขนาดนี้

ตั้งใจทำ ก็ช้าเกินไปบ้างล่ะ ไม่ได้เรื่องบ้างล่ะ

ไม่ตั้งใจทำ ก็เท่านั้น ไม่ได้อะไรดีขึ้นมาเลย 

ทุกวันนี้อยู่แบบหลอกตัวเองไปวันๆ หลอกว่า เด๋วมันจะดีขึ้น 

เด๋วก็คิดงานออก

เด๋วก็ทำเสร็จ

เด๋วก็ชอบไปเอง

เด๋วก็จบแล้ว

เด๋วก็กลับบ้านทำไรอร่อยๆกิน

ทั้งๆที่ทุกวันมันทุกข์ มันเศร้า มันเบื่อ มันเหงา มันแย่มากๆๆ

ทำกับข้าวก็ทำให้ลืมได้เฉพาะตอนนั้น แต่มันก็ไม่ได้ลืมทั้งหมด

ในใจมันก็กังวลอยู่ตลอดเวลา ไอ้นั้นยังอ่านไม่เสร็จ โปรแกรมยังเขียนไม่หมด

ไอ้นี่ก็ต้องเขียน ไอ้นั่นก็ต้องพรูฟ กินก็ต้องกิน นอนก็ต้องนอน เด๋วไม่สบาย

ไม่มีความสุขจริงๆเลยแม้แต่วันเดียว

นี่ตูผิดป่าวเนี่ย

เมื่อวานนี้ ไอ้ที่ไม่สบายมาเกือบอาทิตย์แล้วทำท่าจะหาย กลับยิ่งเป็นหนัก ทั้งจามทั้งไอ มีน้ำมูก

แล้วก็เป็นวันแรกที่มามหาลัยในสัปดาห์ นึกว่าซวยแล้วที่กลับมาไม่สบายมากอีก แต่มีที่ซวยกว่า...

คนไทยคนนึงที่รู้จักกันไม่นาน (ประมาณเดือนนึง เจอกันประมาณสี่ห้าครั้งที่โรงเรียนสอนภาษา) โทรศัพท์มาบอกว่าไม่มีที่ไป โดนสามีตี ก็เลยออกจากบ้านมา...

ไม่ใช่ว่าไม่รู้เรื่องราวมาก่อน แต่เพราะรู้เรื่องมาก่อน ว่าเกิดเหตุแบบนี้หลายครั้งแล้ว แล้วเค้าก็ไม่ยอมไปหาตำรวจ จะด้วยเหตุผลอะไร ไอ้เราก็ไม่ได้ใส่ใจนักในตอนนั้น ที่รู้อีกก็คือ เค้าเคยหนีออกจากบ้านไปค้างที่บ้านคนไทยอีกคนหนึ่ง พี่คนนั้นแกก็ช่วยเหลือดีอยู่ ด้วยเหตุที่แกก็อายุเยอะพอสมควร พอมาครั้งนี้เราก็งงเด่ะ ทำไมมาหาตูวะ ทำไมไม่ไปหาพี่คนนั้น สาวเจ้าตัวต้นเหตุให้เหตุผลทางโทรศัพท์ว่าพี่เค้าปิดมือถือหนีมัน ไม่ยอมช่วยมัน... (งงเป็นไก่ตาแตก) แล้วสาวเจ้าก็คร่ำครวญว่าไม่มีที่ไป...

ไม่รู้จะทำยังไงว้อย ก็ต้องให้มาหาที่มหาลัยก่อน มาพูดจากันก่อน...

พอมาถึง ข้าพเจ้าแนะนำตามนี้

หนึ่ง โทรไปหาพี่ที่สถานฑูตไทยในบรัสเซลก่อน ซีมีเบอร์ 

สอง ไปหาหมอเอาผลการตรวจร่างกายก่อน เพราะถูกตีเป็นจ้ำเบ้อเร้อที่แขนสองจุด เผื่อต้องใช้เป็นหลักฐาน

สาม ไปแจ้งตำรวจ บันทึกเป็นหลักฐาน 

ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน...

ไอ้ที่ข้าพเจ้างงเป็นไก่ตาแตกอีกรอบก็คือ แกไม่อยากหาหมอ ไม่อยากโทรหาสถานฑูต ไม่อยากหาตำรวจ เหตุผลคือ เด๋วจะกลายเป็นเรื่องใหญ่!!!

นี่เรื่องมันยังไม่ใหญ่อีกเหรอวะ...ถึงขนาดหอบข้าวของออกมาหาคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน... แต่ก็โอเคอ่ะนะ นี่มันต่างบ้านต่างเมือง ก็พอเข้าใจ (แต่ทำไมตูฟ่ะ เค้ามีเพื่อนคนไทยอีกเป็นขโยงที่ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ เรียกได้ว่า เวียนกันไปกินข้าวตามบ้านคนโน้นทีคนนี้ทีทุกสัปดาห์ ปล. ตูไม่เคยไปกะเค้าเพราะไม่ชอบสังสรรค์ประเภทแม่บ้านนั่งเม้าอยู่แล้ว)

ข้าพเจ้าไม่ยอม ยังไงก็ต้องไปหาหมอก่อน ไม่รู้ล่ะ... ทีนี้แกเลยบอกว่ามีคลีนิคสำหรับคนมีปัญหากับสามี ไม่ต้องเสียตังค์ โอเค ที่ไหนล่ะ... สาวบอกไม่รู้... เอ้า... รู้แค่อยู่ใกล้ๆที่อยู๋ในนามบัตรนี้... เอ้า... แล้วทำไมไม่ไปล่ะ... ไม่อยากไป... เด๋วเรื่องใหญ่...

ถามไปถามมา ปรากฎว่าสาวเจ้าไปติดต่อกับองค์กรอิสระที่ช่วยเหลือชาวต่างชาติที่ถูกทำร้ายในลักเซมเบิร์ก เค้าจะช่วยโดยสาวไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งค่าทนาย และค่าที่พัก แต่สาวต้องรอถึงวันจันทร์ เพราะคนเดินเรื่องไม่ทำงานวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์

แล้วไอ้คลีนิคที่ว่าก็อยู๋ใกล้กับสำนักงานขององค์กรดังกล่าว ข้าพเจ้าต้องโทรศัพท์ไปถาม ว่าเจ้าคลินิคอยู่ตรงไหนกันแน่ เหตุที่ข้าพเจ้าต้องพูดเพราะสาวเจ้าพูดไม่ได้รู้เรื่องเล้ย...

พอได้คุยกับเจ้าหน้าที่ขององค์กรถึงได้รู้ว่า ขั้นตอนก็คือ

หนึ่ง ไปหาหมอให้ออก หลักฐานการทำร้ายร่างกาย

สอง เอาหลักฐานไปแจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจเห็นบาดแผลแล้วว่ารุนแรง สมควรแก่การดำเนินการทันที ตำรวจจะพอสาวไปที่บ้านของสามี ไล่สามีออกจากบ้านและห้ามตามกฎหมายไม่ให้เข้าใกล้สาวเป็นเวลาสิบวันก่อน จากนั้นจะดำเนินคดีต่อไป

ซึ่งสาวไม่อยากให้เกิดเหตุอย่างนั้นเพราะ... แต่น แต่น แต๊น...

กลัวถูกส่งตัวกลับเมืองไทยโดยไม่ได้เงินจากผู้บ่าวแต่อย่างใด

สิ่งที่สาวอยากได้คือ

หนึ่ง ฟ้องหย่า เรียกค่าเสียหาย ได้เงินก้อนไว้ตั้งตัว

สอง ได้สิทธิอยู่ที่นี่ต่อ ทำงานหาเงินต่อไป

แล้วไอ้ที่ถูกทำร้ายร่างกายก็เมื่อสองวันที่แล้ว ถึงมันจะยั่งปูดม่วงอยู่ก็เหอะ

โฮ้ย จะเป็นลม ไอ้เราก็เริ่มทะแม่งๆๆ แต่ก็ยังคิดไรไม่ออก เหมือนโดนตั้นหน้า กว่าจะตัดสินใจโทรหาพี่คนไทยที่เห็นช่วยเหลือสาวอยู่ ก็ฝากเพื่อนเอาตัวสาวกลับหอข้าพเจ้าไปก่อนแล้ว

ฟังความจากพี่ดา... พี่เค้าโมโหมากเลย เค้าโมโห เพราะเค้าแนะนำว่าให้ไปหาหมอ ให้แจ้งความเอาไว้ทันที แต่สาวไม่เคยทำ สาวไม่มีเงิน แต่ไปนั่งดื่มในบาร์ อันนี้ข้าน้อยก็ฉุนเหมือนกัน เพราะสาวแกบอกว่าไม่อยากไปหาหมอ เพราะไม่มีตังค์ เราก็หวังดี วิ่งไปซื้อโน่นนี่กะเอาไว้ที่บ้านให้กินเวลาเราไม่อยู่ (โทรไปหาพี่เค้าตอนไปซื้อของ) ฟังแล้วก็เซ็งเหมือนกัน พี่เค้าก็บอกว่านี่เค้าโทรบอกเพื่อนทุกคนเองว่าไม่ต้องช่วย เค้าช่วยมาทุกทางแล้ว แต่ปัญหาคือสาวเจ้าไม่ยอมทำตัวดีๆ ไม่คิดให้ดีๆ คราวนี้เค้าโกรธแล้วเค้าก็ยังไม่ได้ขอแฟนเค้าให้สาวมาพักที่บ้านด้วย แต่ซีไม่ต้องห่วงเด๋วพี่เค้าจะให้สาวไปพักที่บ้านเค้าเอง

ไอ้เราก็สบายใจหน่อย เพราะหอที่เราอยู่ตามกฎมันก็ให้ใครมาอยู่ด้วยไม่ได้ แล้วเราก็ไม่อยากให้เค้านอนเตียงเดียวกับเราอ่ะนะ ว่ากันตามตรง เตียงมันสำหรับคนเดียวอ่ะ ก็กะให้เค้านอนโซฟาห้องนั่งเล่นแล้วเอาผ้าห่มกับหมอนไปให้ ซึ่งตูก็มีอยู่ชุดเดียวนั่นแหละ...

กาลกลับเป็นว่า สาวโทรมาบอกว่าพี่ดาโทรไปด่า แล้วก็จะไม่ยอมไปอยู่กับพี่ดา เด๋วจะเอาของไปเก็บที่สถานีรถไฟ แล้วหานอนที่อื่น... เอ้า ซะงั้น... เหตุคือไม่อยากฟังเค้าด่า... หยิ่งด้วยแน่ะ แล้วก็พร่ำบอกว่าไม่อยากรบกวนใคร เกรงใจ ซีเลยถามเลยว่า "แล้วตอนนี้อังไม่รบกวนใครได้มั้ย" ...เงียบ พูดแบบจะให้เราบอกว่าไม่รบกวนหรอก อย่างนั้นน่ะ ถึงตอนนี้หงุดหงิดเหมือนกันนะว้อย ซีก็ถามว่าแล้วหาหมอหรือยัง เค้าว่าไม่มีหมอต้องรอพรุ่นี้ อ้าว งั้นทำไมไม่กลับมา สาวบอกเด๋วจะรอคุยกับเพื่อนคนเยอรมันให้เค้าช่วยก่อน อ้าว แล้วจะกลับมากี่โมง สาวบอกอืมไม่รู้แต่ไม่อยากรบกวนใครเลย... วนมาที่เดิมอีกละแล้วซีก็บอกว่าพี่ดาเค้าเป็นห่วง อังไปพักกับพี่เค้าสบายกว่า เค้าดุ เค้าด่า เพราะเค้าห่วง เค้าก็ช่วยมาตั้งเยอะ 

สุดท้ายไม่มีไรดีขึ้น... ซีเลยบอกว่า "เด๋วซีต้องไปทำรายงานอาจจะกลับดึกหรือไม่กลับ อังก็ฝากกุญแจไว้กับเยี่ยน (เพื่อนคนจีน) แล้วกันนะ"

กุญแจประตูหอก็อยู่กับเค้า ของของเค้าก็อยู๋ในห้องเพื่อนซี เมื่อคืนเค้าก็ไม่กลับมาทั้งคืน เพื่อนก็โทรมาว่าไม่กล้านอน ไม่รู้เค้าจะกลับมาเมื่อไร ซีโทรไปก็ไม่รับ ทำไมถึงได้ทำตัวเป็นภาระอย่างนี้เนี่ย ไม่บอกไม่กล่าวไรเลย คนเค้าก็เป็นห่วงนะว้อย แล้วนี่คนเค้าผิดกันหมดเลยใช่ไม๊เนี่ย นี่ตูผิดใช่ไม๊เนี่ย...

 

Investing 101: The meaning of compounding

The ability of an asset to generate earnings, which are then reinvested in order to generate their own earnings. In other words, compounding refers to generating earnings from previous earnings. (Also known as compound interest)

Suppose you invest $10,000 into Cory's Tequila Company (ticker: CTC). The first year, the shares rises 20%. Your investment is now worth $12,000. Based on good performance, you hold the stock. In Year 2, the shares appreciate another 20%. Therefore, your $12,000 grows to $14,400. Rather than your shares appreciating an additional $2,000 (20%) like they did in the first year, they appreciate an additional $400, because the $2,000 you gained in the first year grew by 20% too. If you extrapolate the process out, the numbers can start to get very big as your previous earnings start to provide returns. In fact, $10,000 invested at 20% annually for 25 years would grow to nearly $1,000,000 (and that's without adding any money to the investment)!

The power of compounding was said to be deemed the eighth wonder of the world - or so the story goes - by Albert Einstein.

extrapolate: to guess or think about what might happen from information that is already known
deem: to consider or judge something in a particular way

วันเหงาๆ

วันนี้วันอาทิตย์
มีแดดอ่อนๆ
อยากออกไปขี่จักรยาน
แต่...
ทำไมต้องมาไม่สบายด้วยฟร่ะ
เหงา และ เบื่อ

investing 101: Introduction

Have you ever wondered how the rich got their wealth and then kept it growing? Do you dream of retiring early (or of being able to retire at all)? Do you know that you should invest, but don't know where to start?

If you answered "yes" to any of the above questions, you've come to the right place. In this tutorial we will cover the practice of investing from the ground up. The world of finance can be extremely intimidating, but we firmly believe that the stock market and greater financial world won't seem so complicated once you learn some of the lingo and major concepts.

We should emphasize, however, that investing isn't a get-rich-quick scheme. Taking control of your personal finances will take work, and, yes, there will be a learning curve. But the rewards will far outweigh the required effort. Contrary to popular belief, you don't have to allow banks, bosses or investment professionals to push your money in directions that you don't understand. After all, no one is in a better position than you are to know what is best for you and your money.

Regardless of your personality type, lifestyle or interests, this tutorial will help you to understand what investing is, what it means and how time earns money through compounding. But it doesn't stop there. This tutorial will also teach you about the building blocks of the investing world and the markets, give you some insight into techniques and strategies and help you think about which investing strategies suit you best. So do yourself a lifelong favor and keep reading.

One last thing: remember: there are no "stupid" questions. If after reading this tutorial you still have unanswered questions, we'd love to hear from you.

ground up:

intimidating: to frighten or threaten someone, usually in order to persuade them to do something that you want them to do

lingo: a type of language that contains a lot of unusual or technical expressions

compounding: http://www.investopedia.com/terms/c/compounding.asp

วันคล้ายวันเกิด (เพื่อน)

วันนี้วันเกิดเพื่อนสนิทที่สุดคนนึง

อยากบอกว่า มีความรู้สึกดีๆมากมายร้อยพัน อยากให้เธอได้ยิน อยากให้เธอเข้าใจ

แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆ จะบรรยายมันได้...

ขอให้มีความสุขมากๆ เป็นเพื่อนกันตลอดไป

ซี

ปัญหาที่แก้ไม่ตก

หญิงไทยที่มา "ทำงาน" ที่เยอรมันมีเยอะจริงๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่แบบนั้นทุกคน แต่ก็เกือบทุกคน การมาเรียนหนังสือที่นี่ ถ้าไปเจอคนที่มีประสบการณ์แบบนั้นกับผู้หญิงไทยมา ก็ลำบากไม่น้อย แต่ก็นั่นแหละนะ ถ้าเราไม่คิดไรมาก และเราอยู่ของเราไป มันก็คงไม่รู้สึกอะไรเท่าไร แต่ก็มีฝรั่งบางคนเหมือนกัน ที่ถามในลักษณะไม่ดี

แต่ถ้าถามว่ารังเกียจคนเหล่านั้นมั้ย มันก็สองจิตสามใจนะ หลังจากได้ฟังจากปาก ผู้หญิงคนนึงที่ย้ายจากเยอรมันมาอยู่ลักเซมเบิร์ก เค้าว่า หญิงทำงานส่วนใหญ่มีสามีเป็นฝรั่ง

เฮ้ยพี่ มีสามีแล้วไปทำงานอย่างนั้นได้ยังไง

ก็นั่นแหละ สามีเงินเดือนไม่เยอะ ก็ให้เมียไปทำงาน

เฮ้ย...

หรือไม่เค้าก็ส่งครอบครัวที่เมืองไทยไม่ไหว ก็ต้องไปทำงาน

เฮ้อ...

มันก็ใช่ว่าหางานอื่นก็ได้ แต่ลองคิดดูนะ ว่าจะมีสักกี่งานให้คนเหล่านี้ทำ...

บ้างจบประถม อย่างดีก็จบม.ต้น ถึงอยู่มานาน ก็ใช่ว่าภาษาจะดี

จะเรียนภาษามันก็ต้องใช้เงิน ทักษะการเรียนรู้ก็มีทุนมาน้อย เค้าก็ลำบากไม่ใช่น้อย

จะใช้ความคิดอย่างคนที่ได้รับการศึกษามาเต็มที่ตั้งแต่เด็กตัดสินเค้า บอกกันง่ายๆว่า พยายามสิ หางานอย่างอื่นก็ได้นิ ทำไมต้องทำงานแบบนี้ ดิ้นรนสิ มันเทียบกันไม่ได้ มันทำกันไม่ได้ทุกคน

บอกตรงๆว่าเห็นใจ... ไม่ใช่ว่าเค้าเลือกมาเอง แล้วเราจะไม่เห็นใจเค้า โอกาสทางการศึกษาเป็นเรื่องใหญ่โตจริงๆ นี่ยังไม่ได้พูดถึง "คุณภาพ" เลยนะ

แต่อย่างน้อย เท่าที่ฟังมาน่ะนะ คนทำงานเหล่านั้น เค้าก็ไม่ได้ถูกกดขี่อะไร ก็เต็มใจทำกันเอง มันก็ยังดีในระดับนึง

ได้ฟังเรือ่งชาวนามาอีกอย่าง คือพี่คนนั้นเค้าต้องส่งเงินกลับบ้าน

ไอ้เราก็รู้ว่าช่วงนี้ราคาข้าวดี เค้าก็น่าจะได้กำไรกันมากขึ้น

แต่จริงๆแล้วชาวนาไม่ได้อะไร กำไรเท่าเดิม เรียกว่าอยู่ได้มีใช้จ่าย แต่ไม่เหลือเก็บ พวกนายทุนสิที่ได้กำไรมาก

เพราะเค้าใช้ระบบไปกู้เงินนายทุนมาทำนา เอามาลงทุน ค่าปุ๋ย ค่าน้ำมันปันน้ำเข้านา ค่าไถหว่าน

พอได้ข้าวก็เอาข้าวไปให้นายทุนแทนเงินที่กู้มา มันก็ไม่เหลือเก็บสิ และไม่ได้ราคาตามตลาดด้วย

ทำไมชีวิตชาวนามันลำบากอย่างนี้ฟ่ะ นี่ยังดีที่บ้านพี่เค้าไม่ได้เช่าที่นาทำนา มีที่เป็นของตัวเอง ถ้าต้องเช่าที่ด้วย กู้เงินมาทำนาอีก แล้วเมือ่ไรชาวนาบ้านเรา จะได้ลืมตาอ้าปากกันซักที ไม่น่าแปลกใจถ้าเค้าได้เงินก้อนจากใครแล้วจะทำให้เค้าซาบซึ้งจริงๆ

การได้รู้จักคนไทยส่วนใหญ่ที่มาที่นี่ทำให้รู้สึกหดหู่ ทำไมคนบ้านเราถึงได้ลำบากอย่างนี้ และคนเหล่านี้ที่มาอยู่ส่วนใหญ่ ก็ไม่สามารถถีบตัวเองให้อยู่ในสังคมของคนที่นี่ได้อย่างภาคภูมิ นี่มันเรื่องเศร้าชัดๆ...

ทำอาหารเลี้ยงเพื่อน

กระเพรา ต้มยำไก่ ต้มข่าไก่ ผัดไท