เดินไปได้สักพัก (สองป้ายเมโทร...ไกลเชีย) ก็เจอกับเพื่อนจูเลียนซักที หญิงท่านนี้มีนามว่า อาลีน (มะใช่ อาหลิงอ้า อาหลิง ลื้อมายืนตงนี้ทามมาย...) เป็นคนสวิส พูดอังกฤษกะฝรั่งเศสโคตรรรรร ชัด เธอเรียนโทอยู่ในปารีสทางด้านการแปล ใช่แล้วเธอเป็นนักแปล โหย ทึ่งเจงๆ...
จากนั้นก็ชวนกันไปนั่งดื่มในบาร์ที่เรียกว่า ฟูร์มีบาร์ (ตามที่ได้เล่าไปในตอนก่อนหน้านี้แล) สองคนนั้นเค้าหนาวกัน ดิฉันกลับร้อนคะ สองคนนั้นเลยสั่งกาแฟ ชอคโกแลตร้อนมาดื่มกันแก้หนาว ข้าพเจ้ารึ ขอโค้กแล้วกัน... (ฮา) ก็เลยมาถึงเรื่องที่จูเลียนมันชอบว่าเราว่าเป็นสาวมีปัญหาด้านฮอโมน ระหว่างที่มันเล่าเรื่องนี้ให้อาลีนฟัง ข้าพเจ้าก็ถอดพูลโลเวอร์ฮ่ะ (มันร้อนเจงๆนะ ขอบอก ไอ้การกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาไกลสองป้ายเมโทรท่ามกลางฝนเนี่ย) ก็คุยๆๆๆ (พวกมันนะที่คุย... คนไม่เคยรู้จัก ไม่ชอบคุยอยู่แล้วเป็นการส่วนตัว) แล้วสาวเจ้าก็บอกว่าจะพาไปดูรอบๆ
No comments:
Post a Comment