เพิ่งเข้าใจเมื่อไม่กี่ปีหลังนี้นี่เอง ว่าทำไมพ่อต้องพูดแล้วพูดอีก สอนแล้วสอนอีก จนเราเบื่อ จนพ่อก็รู้ว่าเราเบื่อ
จริงๆแล้วพ่อเหนื่อยมากที่ต้องพูดอย่างนั้น แต่เพราะพ่อรัก พ่อเป็นห่วงเรามาก ถึงได้ต้องพูดบ่อยๆ เพราะอยากให้เราจำ อยากให้เราเข้าใจ ไม่อยากให้เราหลงทาง ทำผิด ไม่มีความสุข
เพิ่งเข้าใจว่า เด็กทุกคน ถึงจะมีพื้นเพต่างกันแค่ไหน ฉลาด หรือ กร้านโลกขนาดไหน มันก็ยังเป็นเด็ก ประสบการณ์ที่มีส่วนใหญ่ก็ยังน้อยกว่าคนเป็นพ่อแม่ ความรู้ที่ได้จากการเรียนหนังสือก็เป็นแค่ความรู้วิชาการ คอมมอนเซนต์ หรือ หลักคิด ที่คนๆนึงจะมี จะหามาได้ ส่วนใหญ่ย่อมต้องเกิดจากการสั่งสอนของคนที่เป็นพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย หรือผู้ใหญ่ในบ้านเสียก่อน
สมัยนี้พ่อแม่ส่งเด็กให้ไปโตเองมากขึ้น ให้ไปอยู่โรงเรียนประจำ อยู่กับครูสอนพิเศษ อยู่เมืองนอก ให้ใช้ชีวิตเติบโตเอง หวังว่า เด็กจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ดูแลตัวเองได้ดีขึ้น แต่กับสิ่งทีได้เจอเด็ก หรือคนเหล่านั้นมา ก็ให้รู้สึกดีใจ ที่ได้มีพ่อ แม่ ยาย อาม่า อา ลุง สั่งสอนใกล้ชิด ทำให้เราได้มุมมองหลายๆอย่าง เข้าใจหลายสถานการณ์ได้ดีขึ้น ได้เร็วขึ้น ความรู้ที่ถูกคัดสรรแล้วจากผู้ใหญ่ มักมีแง่คิด และเหตุผล ที่มาที่ไป ช่วยให้เราเข้าใจโลกนี้ได้ละเอียดขึ้น
ถึงแม้จะต้องยอมรับว่า การได้อยู่คนเดียว ดูแลตัวเองอย่างเต็มที่นั้น ทำให้ได้ประสบการณ์ตรงหลากหลาย แต่ประสบการณ์เหล่านั้นเทียบอะไรไม่ได้เลย กับกระบวนการคิด ที่ได้รับถ่ายทอดมาจากผู้ใหญ่ โดยเฉพาะพ่อ ซึ่งได้รับมาจากอาม่าอีกที
อย่างไรก็ดีการได้มาดูแลตัวเอง ได้อยู่คนเดียว ได้อยู่ในสังคมหลากหลาย ก็ทำให้เข้าใจชีวิตได้มากขึ้น และเข้าใจวิธีปรับใช้ความรู้ทีได้มาได้ดีขึ้น
โลกใบนี้ กับชีวิต ชีวิตนึง ไม่ได้มีคำตอบเพียงคำตอบเดียว ให้กับคำถาม คำถามหนึ่ง มันมีปัจจัยหลายอย่างเหลือเกินที่เราต้องตีความ และดัดแปลงคำตอบ แต่ถ้าเราไม่มีกระบวนการคิดที่ดี เราคงจะมองปัญหาไม่ออก และคงตีความหรือดัดแปลงคำตอบไม่ได้
หวังว่า ชีวิตในวันนี้ และวันข้างหน้า เราจะไม่ยึดติด และพยายามใช้กระบวนความคิดให้ลึกซึ้ง รวมถึงเข้าใจ และไม่หลงลืมคำสอนต่างๆที่พ่อพร่ำบอกมาตลอดยี่สิบกว่าปี
รักพ่อคะ
"ตอนนี้น่ะ เรายังเด็กอยู่นะ จะพูดจะว่าใครยังไม่ได้ เพราะยังไม่มีประสบการณ์"
"ตัวเองน่ะดีแล้วหรือ ถึงไปว่าคนอื่นได้"
"เวลาคิด ต้องคิดให้รอบคอบ อย่าใจเร็วด่วนได้"
"อย่าพูดตามคนอื่น อย่าพูดเพราะอ่านหนังสือพิมพ์มา ต้องเอาไปคิดเองก่อนค่อยพูด"
"อย่าเอาเปรียบใคร แต่ก็ต้องไม่ยอมถ้าใครจะมาเอาเปรียบ"
"ตั้งใจเรียน มีความรู้ ต่อไปไม่ต้องพึ่งใคร"
"พึ่งตัวเองให้ได้ ดีที่่สุด"
"พ่อ แม่ น้อง ยังไงก็ต้องรัก แต่ต้องรักแบบมีเหตุผลด้วย ถ้าน้องทำไม่ถูก ก็ห้ามไปตามใจ"
"ใช้เงินต้องรู้จักใช้ ไม่ใช่มีเท่าไรก็ใช้ให้หมด ต้องเก็บบ้างเผื่อยามไม่มี เราก็ไม่ขัดสน"
"พ่อไม่ให้ไป เพราะมันอันตราย"
"พ่อไว้ใจซี แต่ไม่ไว้ใจคนอื่น"
"กินเยอะๆ กินของดีๆ อย่างกเรื่่องกิน แต่ให้งกในสิ่งที่ไม่จำเป็น"
"ต้องมีดีให้อวด ไม่ใช่อวดดี"
"อย่าคิดเอง เออ เอง ต้องดูที่หลักฐาน ดูที่ความเป็นจริง"
"ถ้าสื่อสารกันแล้วสุดท้ายไม่รู้หรือไม่เข้าใจอะไร ให้ถาม"
"ถามอีกคำ... ไม่ตาย"
"คนในครอบครัวต้องรักกัน จริงใจให้กัน คนเราบางครั้งก็ต้องร้าย แต่อย่ามาร้ายกับคนในบ้าน"
ตอบว่าทำไมพ่อถึงพร่ำสอน นั่นก็เพราะพ่อยังเห็นเราทำผิดอยู่ หรือยังเสี่ยงที่จะทำผิดอยู่ ยังไม่ยอมรับคำสั่งสอนของพ่อด้วยใจ
ซี
