ปริญญาเอก...ชีวิตนี้ผมขึ้นอยู่กับใคร

การใช้ชีวิตในช่วงนี้ ช่างยุ่งเหยิงเสียจริงๆ

ไหนจะเรียนเขียน C++ ไหนจะ UML ไหนจะใช้คลัสเตอร์ ไหนจะ Terminal ทำให้ต้องเรียน UNIX
ไหนจะ ns-2 ไหนจะ OpNet
ไหนจะ...บลาๆๆๆๆๆๆๆ

ทำให้ได้รู้ว่าการเรียนเอก ชีวิตไม่ได้เป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว ใครคิดว่าพวกวันแมนโชว์นั้นเหมาะกับการเรียนเอก ก็คงจะคิดผิดเสียแล้วหากคนผู้นั้นไม่ใช่วันแมนโชว์ของแท้ คือเป็นพวกอัจฉริยะ และเรียนรู้ทุกเรื่องที่เกียวกับศาสตร์ที่เกี่ยวข้องก่อนมาเรียนเอก (ซึ่งต้องยอมรับกันว่า ทุกวันนี้การที่จะรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ออลอินวันในคนๆเดียวช่างเป็นเรื่องตลกเพราะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป)

ที่ว่าชีวิตไม่ได้เป็นของเราผู้เดียว เพราะ ชีวิตเราถูกกำหนดชะตาจากอาจารย์ที่ปรึกษาและพวกเอ็กเปิดทั้งหลาย
เราว่าไงท่านอาจจะไม่สนได้ แต่ท่านว่าอย่างไรมันก็ต้องเป็นไปตามนั้นแล

ที่พูดนี่ไม่ได้น้อยใจนะ แต่มันเป็นแบบนั้นแบบสัจธรรม เพราะโลกนี้วิชาการมันไม่ได้มีมุมมองเดียว ในเมื่อไม่มีสิ่งถูกเพียงสิ่งเดียว เราก็ต้องทำตามไม้บรรทัดที่คนอื่นวางไว้ให้ โดยเฉพาะคนนั้นเป็นคนตัดสินอนาตตเรา...

โอ้วแม่เจ้า ชีวิตข้ามิใช่ของข้าอีกต่อไป...