ประกายเพชร

เฮ้อ... วันนี้โทรไปหาร้านเพชรที่เคยไปฝึกงาน กะว่ากลับบ้านคราวนี้จะไปสวัสดีเสียหน่อย ไม่ได้ไปเลยตั้งแต่ฝึกงานเสร็จ
"อาอี้" เถ้าแก่เนี้ยของร้านก็เอ็นดูเราอยู่บ้าง ก่อนจบการฝึกงานแกก็ได้ให้พระหลวงปู่แหวน (น่าจะใช่) บอกให้ไว้เพื่อคิดถึงอาอี้
ปรากฎว่าพี่พนักงานในร้านบอกว่า อาอิ้เสียไปสามปีได้แล้ว กระทันหันมาก ไม่มีใครได้ตั้งตัว
ซีเองก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน ยอมรับว่าช็อคไปนิดนึง ใจหาย บอกไม่ถูก
ยังหายใจหายคอไม่คล่อง พี่พนักงานก็บอกต่อว่า อาเตี๋ย แต่งงานใหม่แล้ว ภรรยาใหม่มาดูแลร้านเสียด้วย...
พี่วี แต่งงานไปอยู่ซานฟราน อันนี้ก็รู้นานมานานแล้ว ส่วนน้องณัฐก็ไปเรียนต่อที่อเมริกา พี่ดา คนทำงานเก่าก็ลาออกไปแล้ว เหลือแต่พี่สาว พี่หมี พี่นา

อยากบอกกับอาอี้ว่า ซียังเคารพและนึกถึงเสมอมา เพียงแต่จังหวะไม่อำนวย เลยไม่ได้เข้าไปสวัสดีสักครั้ง ถ้าเข้าไปก่อนหน้านี้ก็คงดี กลับไปหวังว่าจะได้มีโอกาสคารวะอาอิ้ ถึงแม้จะไม่ได้พูดคุยกันอีกต่อไปแล้วก็ตาม... (อาอิ้ไม่ต้องมาหาหนูก็ได้นะคะ ไม่เป็นไรคะ)