Wednesday, February 13, 2008

Where about?



จุดๆคือ นั่งรถบัส
เส้นทึบคือเดิน
ตัวเลขคือเวลาโดยประมาณ
(ปล.เดินเร็ว)


แถวไหนเหรอ? นั่นคือความหมายของแวร์อะเบาท์

ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ตั้งแต่กลับมาจากเมืองไทย ชีวิตก็วุ่นวายไปด้วยงานเอกสาร และจัดโน่นนี่ให้เข้าที่เข้าทาง

เฉพาะวันนี้วันเดียว ก็ทำให้รู้สึก "ขาลาก" อย่างที่ไม่เคยเป็นมานาน
เริ่มต้นด้วยเช้าหกโมง ตาลีตาเหลือกขึ้นมาเตรียมตัวไปคอร์สฝรั่งเศส (เส้นประกอบ สีชมพู) ด้วยหัวใจตุ้มๆต่อมๆ ว่ามันจะใช่วันนี้หรือไม่
ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะก่อนจะกลับไปเมืองไทย ได้ฝากให้เพื่อนช่วยลงทะเบียนให้ ทั้งยังกำชับกับอาจารย์และเพื่อนว่า จะย้ายคอร์สเรียนไปตอนเย็น และลดจำนวนชั่วโมงเหลือเพียงสามครั้งต่อสัปดาห์ แต่พอกลับมาโทรไปถามเพื่อนอีกคน (เพราะไม่มีเบอร์เพื่อนที่ฝากให้ลงทะเบียน) เพื่อนว่าเค้าจะเริ่มเรียนกันวันนี้ และเรายังคงอยู่ในคอร์สตอนเช้า...

ขอเบอร์เพื่อนคนที่ฝากเรื่องไว้ได้ ก็รีบโทรไป
แต่จนแล้วจนรอดก็โทรหาคลาดกันตลอดเวลา สุดท้ายส่งข้อความไปถาม ก็ได้คำตอบกลับมาแค่ว่า จะเริ่มเรียนวันนี้... ไม่บอกเลยว่ากี่โมงกี่ยาม เราก็เลยต้องเชื่อตามเพื่อนคนแรก

ไปถึงเจอหน้าอาจารย์ แกก็ใส่ภาษาฝรั่งเศสรัว ไอ้เราก็รู้เรื่องมั่งไม่รู้มั่ง อย่าพูดไรยากๆสิฟ่ะ ไม่รู้เรื่องว้อย... สุดท้ายได้ความว่า เพื่อนไม่สามารถลงทะเบียนให้ได้ เพราะว่าเอกสารที่ได้จากมหาวิทยาลัยไม่สมบูรณ์... แต่อาจารย์ก็ว่าไม่น่ามีปัญหาอะไร แค่ไปเอาตัวสมบูรณ์มา ภายในวันนี้ บ่ายสาม.... เหนื่อยก็ตรงต้องเอาเอกสารมา "วันนี้" "บ่ายสาม"

เอกสารเราไม่สามารถออกเองได้ อย่างน้อยต้องผ่านฟอร์แมตของมหาลัย ซึ่งเลขาฯจะเป็นคนทำให้
เอกสาร ต้องเป็นภาษาฝรั่งเศส เรียนให้อีกสามปีเลยตูก็ยังเขียนฟอมอลภาษานี้ไม่ได้ ขนาดคนฝรั่งเศสเองมันยังว่ายากเลยที่จะเขียนให้ถูก
เอกสารต้องมีลายเซ็นอาจารย์ที่ปรึกษา แล้วแกจะอยู่ให้เซ็นต์มั้ย...

แต่ข้าราชการที่นี้ พูดกันแบบว่า ปัญหาของคุณไม่ใช่ของชั้น เข้าใจม่ะ

ตาลีตาเหลือกออกจากโรงเรียนภาษา กลับมหาลัย (เส้นประกอบ สีม่วง) เพราะวันนี้รัฐมนตรีมาประชุมกับอาจารย์ที่ปรึกษาเรื่องเงินทุนวิจัย อาจารย์สั่งว่าทุกคนต้องอยู่ที่โต๊ะตอนเก้าโมงครึ่ง

ถึงมหาลัยแจ้งเลขาฯ บอกแกว่าจะต้องได้ตอนบ่ายสาม แกว่าน่าจะได้ แต่แกต้องออกไปหาหมอตอนสิบเอ็ดโมง

กลับจากทานข้าวกลางวันกับเพื่อนๆและอาจารย์เพราะวันนี้เป็นวันเกิดแก ตอนบ่ายสองกว่าๆ เลขาฯไม่อยู่ รอจนถึงอีกห้านาทีสามโมง ก็ต้องตาลีตาเหลือกไปที่โรงเรียนภาษาก่อน เพราะนัดไว้แล้วว่าบ่ายสาม สิบห้านาที

ถึงโรงเรียนสอนภาษาได้รับเอกสารว่าลงทะเบียนได้ แต่ต้องเอาหลักฐาน (จดหมาย)มาเท่านั้นถึงจะจ่ายเงินได้ แจ้งเค้าว่าถ้าได้พรุ่งนี้หรือเย็นนี้ได้ไหม เค้าว่าได้ถึงหกโมงครึ่งเย็นวันนี้ รีบกลับไปที่ออฟฟิศเพื่อดักเจอเลขาฯ

เลขาฯโทรมาตอนสี่โมงว่าพยายามโทรหาแล้วไม่มีคนรับ (เป็นไปได้ไงฟร่ะ) เอกสารเสร็จแล้วแต่ต้องไปเอาอีกแคมปัสนึง กับอีกคนนึง
โทรไปหาคนนั้นเท่าไรก็ไม่มีใครรับ จนกระทั่งเกือบห้าโมง เจ้าหน้าที่แกรับขั้นมา เลยรีบวิ่งตาตั้งไปเอาเอกสาร (เส้นประกอบสีส้ม) และไปลงทะเบียนทันจนได้ (เส้นประกอบสีแดง)

เสร็จแล้วก็เดินขาลากกลับไปรอรถเมล์กลับบ้าน (เส้นสีแดงเข้ม)

อ่านแล้วอาจนึกว่าไม่มีอะไร ลองดูภาพการเดินทางล่ะกัน

2 comments:

Extremelz said...

ให้อารมณ์เหมือนตอนเราไปแจ้งความเลย เอิ้กๆ ย้อนไปย้อนมา

ชีวิตลำบากเหมือนกันเน้อ อุส่าวาดรูปประกอบ 555

Anonymous said...

งง (โทรม