เดินริมถนน เรื่อยเปื่อย

เริ่มมีเรื่องที่ทำดราฟไว้หลายเรื่องล่ะตอนนี้ เนื่องจากว่า เริ่มพิมพ์ ก็เริ่มนาน เวลาก็ไม่ค่อยมี ต้องทำอย่างอื่นด้วย
เลยเขียนไม่จบเรื่องกันซักที ก็มีเรื่องใหม่มาให้อยากเขียนอีกล่ะ เพราะฉะนั้นวันและเวลาอาจจะไม่ตรงกับวันที่นำเสนอขร่าบบ

เอาล่ะเราจะพยายามจบเรื่องที่จะเขียนต่อไปนี้ภายในดาบเดียว...เอ๊ะ ภายในครั้งเดียว

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เกี่ยวกับตอนกลางคืน
ตอนกลางคืนที่ลักเซมเบิร์ก เมื่อนำไปเปรียบเทียบกับที่อื่นๆในยุโรป จะเห็นความแตกต่างได้ชัดเจน
เดินริมถนนในเมืองลักซ์ เวลาสองทุ่ม ไร้ผู้คน อากาศสบายไร้มลพิษ เดินชมวิวทิวทัศน์ได้อย่างสบายใจ แม้ในตรอกซอกซอย หลืบมุมเล็กๆ แสงไฟถูกจัดวางเป็นระยะๆ บ้างก็เพื่อให้เห็นความสวยงามของบ้านเรือน บ้างก็เพื่อนำทาง เมื่ออยู่ในที่ราบหุบเขา เราจะเห็นสิ่งก่อสร้างบนที่ราบสูงไกลออกไป ดวงจันทร์เหมือนจะอยู่เหนือปราสาทเท่านั้น แต่เมื่ออยู่บนที่สูงแล้วมองกลับลงมา แสงไฟที่คอยนำทางเมื่อครู่ทำให้เราเห็นเมืองชัดเจนยิ่งขึ้น ทางโค้งๆที่ไล่กันเป็นชั้นๆ สลับกับแม่น้ำสายเล็กๆและสะพานหินที่ใช้เชื่อมต่อสองฝั่งแม่น้ำ ทำให้เมืองน่ารักอย่างบอกไม่ถูก แสงอาทิตย์ที่กำลังจะล่วงลับขอบฟ้า กระทบยอดโบถส์และปราสาทหินเก่าที่ถูกสลับจัดวางบนเนินเขาที่ต่างกัน จนกระทั่งแสงอาทิตย์ลาลับ เรายังคงเห็นยอดโบถส์และปราสาทหินนั้นได้จากแสงไฟ ซึ่งบางครั้งทำให้เราคิดไปเองว่า สิ่งเหล่านี้มันกำลังลอยอยู่

เดินริมถนนในกรุงลอนดอน เวลาสองทุ่ม ผู้คนขวักไขว่(จะรีบไปไหนกันวะ) อากาศ... นี่มันอากาศเหรอวะเนี่ย ฝุ่นเต็มไปหมด กลิ่นน้ำมันเผาไหม้ไม่สมบูรณ์มีให้สูดดมได้ทั่วไป เดินชมวิวทิวทัศน์ได้ แต่รู้สึกว่าต้องระวังตัวจากคนแปลกๆ (ที่นี่คนแปลกๆเยอะซะด้วยสิ) หลายถนนทีเดียวที่ปล่อยให้ตัวเองอยู่ในความมืดมน ในขณะที่หลายถนนก็เต็มไปด้วยป้าย ระบายด้วยสีจัดจ้าน ประกอบกับแสงไฟหลากสี ทำให้เมืองคึกคักได้ไม่ยาก

เดินริมถนนในมิวนิค เวลาสองทุ่ม ผู้คนขวักไขว่ รถจักรยานขวักไขว่ ผู้คนครื้นเครง บ้างก็ช้อปปิ้ง บ้างก็ดื่มเบียร์ บ้างก็มากันเป็นครอบครัว ทานอาหารสนุกสนาน อากาศสบายกำลังดี เดินชมวิวทิวทัศน์ และผู้คนเป็นการเรียกน้ำย่อยให้อาหารค่ำมีรสชาติมากขึ้น ไม่ได้ระวังตัวอะไรมากมาย แต่ก็ต้องมีบ้างเหมือนกัน บนถนนที่มืดมิด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกสบายๆกว่าลอนดอน

เดินริมถนนในเลอ-อาฟ เวลาสองทุ่ม กลิ่นน้ำมันดิบที่กำลังถูกกลั่น ลอยคลุ้งในอากาศ ผู้คนน้อยนิด ผ่านไปมา โหวกเหวก โวยวาย ส่วนใหญ่ไม่ได้เดิน ได้แค่นั่งรถไปมา

เดินริมถนนในออง-เฟลอ เวลาสองทุ่ม ผู้คนบางตานั่งทานอาหารใต้แสงเทียน กลิ่นไอทะเลลอยโชยมาแผ่วๆ อากาศเยียบเย็นริมน้ำถูกทำให้อุ่นขึ้นได้ด้วยดอกไม้หลากสี และรอยยิ้มจากผู้คน เรือยอร์ชมากมายจอดเรียงรายทำให้เมืองนี้เหมือนภาพวาดเข้าไปทุกที-ทุกที ภาพเด็กๆวิ่งเล่นริมหาด ภาพคนแก่ชวนกันจูงมือเดินชมวิว... โค้งน้อยๆที่เกิดจากการยิ้มที่มุมปากมีให้เห็นโดยทั่วไป